خودرهاگران: مبارزه، کار همگان نیست. کار انسان های با وجدان و آگاه است.

  1. تا زمانی که پایمان روی اخلاق و ارزش جان و کرامت انسان محکم نباشد، یا رژیم جمهوری اسلامی را تحمل می کنیم و یا رژیمی مشابه را جایگزین آن می کنیم.
  2. اگر تا به حال به مسئولیت خویش در قبال مبارزه پاسخ نداده ایم، می توانیم این کار را با حرکت و یا فعالیتی کوچک آغاز کنیم. همین کار کوچک روحیه و امید ما را قویتر می سازد و به تدریج انجام اقدامات بزرگتر و مهم تر نیز برایمان آسان و ممکن می شود.
  3. این گونه نپنداریم که باید اتفاق مهمی بیافتد تا ما وارد صحنه ی مبارزاتی شویم. بدانید که تا زمانی که من و شما در صحنه نباشیم اتفاق مهمی نخواهد افتاد.
  4. به دنبال آن نباشیم که همه به صحنه بیایند تا ما هم بیاییم، ما به صحنه بیاییم و به دنبال کسان دیگری خواهند آمد. مبارزه، کار همگان نیست. کار انسان های با وجدان و آگاه است.
  5. وظیفه ی شرکت در یک مبارزه را در درجه ی نخست یک وظیفه ی شخصی بدانیم که به واسطه ی داشتن آگاهی و شرافت برای ما ایجاد شده است. وقتی به طور فردی به آن جواب دادیم پاسخ جمعی خواهیم گرفت.
  6. وقتی توانستیم تکلیف خود را با مبارزه و مسئولیت های آن روشن کنیم می توانیم در مورد نقش دیگران اظهار نظر کنیم.
  7. نجات بخش من خودم هستم،
    نجات بخش تو خودت هستی،
    نجات بخش ما خودمان هستیم.
    پس،
    نباید منتظر دیگری باشم.
    نباید منتظر دیگری باشی.
    نباید منتظر دیگران باشیم.