وقتی دو جناح به روی هم تیغ کشیدند ما چه کنیم؟

کاری از کمیته نافرمانی مدنی سازمان خودرهاگران

 

اختلافات جناح های درون نظام درگیری مافیاهای قدرت بر سر ثروت است. این مافیاها دیر یا زود همدیگر را مورد حمله قرار می دهند تا به حذف هم برسند. مرحله ی کنونی عبارت است از آماده سازی حمله و دیر یا زود تهاجم فیزیکی آغاز خواهد شد. با شروع رویارویی مادی ساختارهای امنیتی نظام به شدت واکنش نشان خواهند داد: اختلافات درونی آنها اوج خواهد گرفت، خودزنی نیروها شدت خواهد یافت، بازداشت ها و محاکمه های سرپایی و اعدام ها زیاد خواهد شد و چه بسا خیابان ها به صحنه ی درگیری چماقداران و قمه کش های دو طرف تبدیل شود.

در این شرایط یک تزلزل جدی در وضعیت امنیتی کشور به وجود می آید که باید آماده ی بهره برداری از آن باشیم. به این صورت که باید با استفاده از نبرد درونی رژیم یک سری ضربات عملی موثر را بر ساختار امنیتی دولت وارد ساخت. تهاجم به پایگاه های رژیم و نیز به دست آوردن تجهیزات و امکانات از درون پایگاه های دولتی یکی از اقداماتی است که در این موقع می توان انجام داد. این کارها اما نباید به آن زمان موکول شود. از حالا باید برای آن کار کرد، تهیه و تدارک دید، آموزش دید و دانست که در زمان مقتضی چگونه عمل کرد.

در اینجاست که بار دیگر عنصر سازماندهی مطرح می شود. سازماندهی واحدهای مردمی که بتواند در شرایطی که جنگ مافیاهای درون نظام آغاز می شود از جو و فرصت به نفع جنبش ضد رژیم بهره ببرد، ضربه بزند، تضعیف کند و امتیاز بگیرد.

تشکیل واحدهای پنج نفره ی عملیاتی که با آموزش های لازم خود را برای چنین نوع از فعالیت هایی آماده می کنند در راستای همین ضرورت سازماندهی قرار می گیرد. مبارزه با بادکنک سبز و شعار الله اکبر در تاریکی شب به سرانجام نمی رسد. شکستن جو ترس و ناامیدی نیاز به عمل مشخص دارد و شرایط برای عمل مشخص دارد به وجود می آید.

جناح های رژیم در به هم تاختن و حذف یکدیگر تا اینجا انتخاب داشتند و از این جا به بعد ندارند. بنابراین باید از این جبر خودساخته ی آنها استفاده کرد و ضربه ای قوی به آنها وارد ساخت، روحیه ی جنگندگی را به مردم بازگرداند و قدرت عملیاتی خویش را برای قیام خلع قدرت آماده ساخت.

واحدهای چند نفره ی عملیاتی می بایست از حالا به شناسایی محل و نفرات دشمن و تجهیز و آموزش و تمرین بپردازند و خود را آماده سازند تا در زمان لازم با پیش بینی و برنامه ریزی به صحنه آیند.

آزادی جز با مبارزه ای در خور آن به دست نمی آید.