کارگران در روز 11 اردیبهشت برای چیز دیگری جز شعار دادن می آیند

یازده اردیبهشت، روز کارگر، می تواند به یک روز تعیین کننده برای جنبش تبدیل شود. کمیت و کیفیت این حرکت می تواند زمینه ای باشد برای روز معلم و سایر اعتراضات اجتماعی بعد از آن تا به خرداد برسیم. چه بسا آن چه را که عده ای می خواهند در خرداد داشته باشند بتوان با یک روز کارگر قوی در اردیبهشت داشت. برای این منظور باید حداکثر کار را انجام داد، یعنی کار تبلیغاتی فراوان و در آن روز، وارد صحنه شدن و دیگران را به شرکت در تظاهرات فراخواندن.

یک جمعیت وسیع، شعارهای رادیکال، خفه کردن نیروهای سرکوبگر و نشان دادن عملی خشم خود می تواند شاخص هایی باشد برای تبدیل این روز به یک نقطه ی عطف. برای این منظور لازم است که فعالان جنبش با برنامه ریزی وخودسازماندهی آماده باشند تا وارد صحنه شوند و تجمع و تظاهرات را از حالت بی رنگ و بوی خود بیرون آورند و کنشگری را به میان جمعیت ببرند.

تیم های هماهنگ کنشگر می توانند برای موارد بالا آماده شوند: گسترش شعارهای رادیکال، عقب زدن نیروهای سرکوبگر، رفتن به سوی هدف هایی نمادین مانند وزارت کار، وزارت کشور و در صورت هجوم نیروهای دشمن تلاش برای تسخیر این وزارتخانه ها.
فراموش نکنیم که کارگران امسال خشمگین اند، این طبقه ی محروم اهل چراغ اتومبیل روشن کردن نیست چون اتومبیلی ندارد و نه اهل مچ بند سبز و … آنها گرسنه اند و می آیند که خشم ناشی از گرسنگی خود را فریاد کنند. باید آنها را شنید و قدرت آنها را دریافت.
روز کارگر به سان کارگران باشیم.