کوه

کوه

کوه، گر‌ چه ساکت است سالها

در دانش آتش فشانی نطفه دارد اما

ما،

آن پائین،

در داشت سرد نشسته‌ام تنها

در انتظار شراره ی اول

چشم دارم به قلّه،

آن بالا.

—————————————–

سروده‌ای از: کورش عرفانی