فرهنگسرای انسانگرایی

راديکاليزم مندرج در باورهای مذهبی اين جوانان که در رفتار خشونت‌آميز آنها تبلور پيدا می‌کند فاقد محتوای خالص مذهبی است، بلکه برآيند خشونت نمادينی است که يک جامعه نابرابر، نژادپرست و حاشيه‌ساز بر آنها تحميل کرده است

پس در اين ميان آن چه می ماند آن مکتب فکريی است که بتواند با قدرت و اعتماد پا به ميدان گذاشته و همه ی انسان ها را دعوت کند که حول يک مخرج مشترک تعميم پذير و جهان شمول گردهم آيند و به خودرهايی از شرايط نابودساز کنونی بپردازند. اين مکتب «انسان مداری» است. مکتبی مبتنی بر يک بينش، که ارج و مقام انسان است و يک روش، که ارج گذاری به مقام انسان است.

واقعیت این است که انسان در مجموعه ی کنشگری سیاسی در تاریخ معاصر ایران همیشه ذکر شده اما هیچ گاه نقش محوری و بنیادین نداشته است. ما در تلاش خود در حزب ایران آباد خواستیم که نه تنها « جان و کرامت انسان» محور و اصل و پایه باشد بلکه برتر از خدا، میهن، پرچم، تاریخ، حزب، ایدئولوژی، طبقه و … قرار گیرد. شاید این که موضوع برای نخستین بار به صورت صریح و روشن و بی پرده، تدوین، نظریه پردازی و به عنوان زیربنای فکری و سیاسی یک تشکیلات مطرح شده باشد یک نوآوری در عرصه ی تحزب ایرانی محسوب شود. قضاوت را به پژوهشگران تاریخ سیاسی ایران می سپاریم.

ماببايد دست ها بر هم دهيم
دين تازي را به آنان وادهيم