جامعه‌ی دمکراتیک توازن ساختاری خویش را در وجود ضد قدرت می‌یابد، یعنی قدرت سازمان یافته‌ی مردم یا همان قدرت اجتماعی. در نبود این عنصر، با یا بدون حصارهای قومی و زبانی، دولت‌ها همچنان یکه تازند. آن چه که جامعه‌ی امروز ایران، برای رهایی از استبداد و شکل‌های مختلف مدیریت خودکامه نیاز دارد، تلاش برای بنای یک قدرت اجتماعی در جامعه است.
قدرتی است که از مجموع توان نهادهای سازمان یافته ی شهروندی به وجود می آید و از حقوق مردم دفاع می کند.
هر دو. خودرهاگری از یک سو به معنای بریدن بندهای ستم پذیری درون است و دیگری پاره کردن زنجیرهای ستمگری بیرونی .
قدرت اجتماعی قدرت سازمان یافته ی مردم است. مردمی که از موضوعات جامعه آگاه هستند و برای دفاع از منافع خود اقدام به سازماندهی خویش می کنند.
کمیته ی دانشجویی سازمان خودرهاگران از همه ی دانشجویان سراسر کشور می خواهد که در محل اقدام به ایجاد جمع های دانشجویی کنند و بعد با رعایت نکات ایمنی اقدام به ایجاد ارتباط با سایر واحدهای دانشجویی فعال در دیگر شهرها بکنند.
حرف و عزا بس است.
وقت کنش و امید است.
دانشجویان می توانند با خودسازماندهی در سطح دانشگاه و نیز بین دانشگاه ها برای رویارویی با فشارهای حاکمیت آماده شوند.
حرکت 25 بهمن به وضوح یک پیام داشت و آن این که ما خطرات را می شناسیم اما دیگر ترسی از آن نداریم. ما می دانیم که شما می کشید ولی می آییم، می دانید که می زنید و دستگیر و شکنجه می کنید ولی باز می آییم، زیرا هنوز به آن چه می خواهیم دست پیدا نکردیم.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes
