راه پایان بخشیدن به انفعال اکثریت جامعه
در هر کجا که پتانسیل مبارزاتی وجود دارد کار جمعی و سازمان یافته را آغاز کنیم و هدفمان روشن باشد: کنش.
برنامه
خودرهاگران: خردگرایی در کار سیاسی یعنی واقعیت را به طور دقیق شناختن
برای بسیاری از ما حضور در سیاست از سر احساس است. احساس هم کم و زیاد و بالا و پایین دارد. به همان نسبت هم فعالیت سیاسی ما دائم دستخوش تغییراتی است که باعث می شود هیچ کار جدی و درازمدتی را نتوان برنامه ریزی و اجرا کرد.
استعمارِ پُست مُدرن و مسئولیت تاریخی اپوزیسیون ایران درایجاد آلترناتیو
اگر اپوزیسیون سکولار، لائیک و دمکرات در خود وظیفه مبارزه با استبداد و ارتجاع و عقب ماندگی و وابستگی و تجاوز روزمره به حقوق انسانی را می بیند، باید بدون کوچکترین تردید، در صدد بر زمین زدن جمهوری اسلامی و گذار از آن باشد. این هدف فقط در سایه همسازی و همگرایی نیروهای اپوزیسیون از یکسو و ایجاد یک آلترناتیو متشکل به گرد یک میثاق ملی با حضور افراد و جریانات سیاسی مسئول، حقوقمدار، معقول و متعهد میسر است.
رژیم قرار است چگونه سرنگون شود؟
آیا به هر شکلی می توان رژیم را پایین کشید؟ آیا بی برنامه می توان این کار را کرد؟ اگر نه به چه نوع برنامه ریزیی در این مورد نیاز داریم؟ ویژگی های چنین برنامه ای چه باید باشد؟ در این برنامه به این موضوع پرداخته شده است
پیروزی در گرو سازماندهی است
به یکدیگر نزدیک شویم، به هم اعتماد کنیم، برای همدیگر احترام قائل شویم، در جستجوی حل و فصل مشکلات کهنه ی تاریخی نباشیم، رو به جلو داشته باشیم و آن هم نه با حرف و گفتار، بلکه با عمل و کنش. فرستادن آموزش های مربوط به خودسازماندهی به ایران یکی از مهمترین کارهاست.
راهنمای سازماندهی کنشگران در داخل
هیچ مبارزه ای بدون سازماندهی پیش نمی رود. سازماندهی یعنی کار منظم جمعی. کار منظم یعنی کاری که در آن، نقش ها، وظایف و کارها تعریف شده است. هر جمعی که سازماندهی شده باشد می تواند به سوی اهداف خود حرکت کرده و موفق شود. هر جمع فاقد سازماندهی با شکست مواجه خواهد شد.