انسان مداری و سازماندهی اجتماعی: چرا به این ترتیب و چرا امروز؟ کورش عرفانی

واقعیت این است که انسان در مجموعه ی کنشگری سیاسی در تاریخ معاصر ایران همیشه ذکر شده اما هیچ گاه نقش محوری و بنیادین نداشته است. ما در تلاش خود در حزب ایران آباد خواستیم که نه تنها « جان و کرامت انسان» محور و اصل و پایه باشد بلکه برتر از خدا، میهن، پرچم، تاریخ، حزب، ایدئولوژی، طبقه و … قرار گیرد. شاید این که موضوع برای نخستین بار به صورت صریح و روشن و بی پرده، تدوین، نظریه پردازی و به عنوان زیربنای فکری و سیاسی یک تشکیلات مطرح شده باشد یک نوآوری در عرصه ی تحزب ایرانی محسوب شود. قضاوت را به پژوهشگران تاریخ سیاسی ایران می سپاریم.
آینده ایران در گرو رابطهی قدرت و ضد قدرت

تا موقعی که قدرت سیاسی در ایران در مقابل خود وزنه مستحکم و سنگینی نبیند، دلیلی برای تلاش در مدیریت غیرخودکامه و دمکراتیک به معنای واقعی کلمه را نمییابد؛ لذا فیلش یاد هندوستان میکند و به بازتولید همان استبدادگریهای ریز و درشت میپردازد. تنها در سایه یک برخورد عملی و سازمان یافته از جانب نیروهای اجتماعی است که حاکمیتها شروع به محاسبه دو یا سهباره در بارهی نتایج تصمیمات خود میکنند. ضدقدرت اجتماعی تضمین کنندهی سلامت قدرت سیاسی است.
شانزده آذر: فرصتی دوباره

۱۶ آذر امسال نیز فرصتی دوباره است تا دانشگاه، طبیعت غیرقابل گریزش را نشان دهد و کم و بیش نشان خواهد داد اما در این مسیر با موانعی روبروست که در زیر به آن خواهیم پرداخت.