اقتصاد شورش برانگیز ایران
طبقه‌ی متوسط و کارگران آماده‌‌اند که نخستین شکل‌های صنفی اعتراضی را آغاز کنند و هر حادثه‌ای می‌تواند خیزش‌هایی را برانگیزد که لایه محروم را نیز به صحنه بکشاند. به این ترتیب به نظر می‌رسد جامعه ایران به سوی نوعی انباشت نارضایتی می‌رود که اگر به سرعت به آن پرداخته نشود، می‌تواند به سمت نوعی کنشگرایی کم یا بیش رادیکال پیش رود.
آری، اقتصاد ایران امروز نه فقط ورشکسته، بلکه شورش‌زا نیز شده است.
گذر از انقلاب اسیدهای معده به دمکراسی
شناخت نظری شورش ها، بررسی نمونه های تاریخی موجود، بیرون کشیدن راهکارها، آموزش دادن راهکارها و در بین آنها، آموزش خودسازماندهی اجتماعی به لایه هایی که توان جذب این آموزش و اجرای آنها را دارند: شاید یک درصد از جمعیت کنونی جامعه. تمرکز نظری و عملی روی تبدیل شورش به جنبش سبب می شود که اپوزیسیون بتواند از وقت و امکانات و دانش خود در مسیری استفاده کند که قابلیت عملی وقوع دارد.
حساسیت دستگاه امنیتی رژیم نسبت به کنفرانس های آلترناتیو سازی نیست، نسبت به آموزش جوانان در رزم اجتماعی و هدایتگری شورش هاست
آخوند مصلحی وزیر اطلاعات رژیم: “دامن زدن به نارضایتی‌های اجتماعی از جمله اهداف دشمنان است و آنها سعی در آموزش جوانان به منظور استفاده از آنها در اغتشاشات خیابانی دارند.”
آیا راهی برای اتحاد اپوزیسیون وجود دارد؟
تلاش برای دادن قدرت به مردم از همین حالا.
خودسازماندهی کنید.
با تشکیل تیم های چند نفره خود را برای دخالت فعال و هدایتگری شورش های در راه آماده سازیم. آموزش بینیم، تمرین کنیم، طرح و نقشه داشته باشیم و آماده ی عمل باشیم.