براندازی

امروز که رژیم در ناتوان‌ترین زمان خود بسر می برد و جامعه تشنه و منتظر شورش‌های اجتماعی برای نان است، بهترین فرصت برای نبرد پایانیست. کلید موفقیت در ایجاد تصور پیروزی و سازماندهی گروه‌های کوچک محلی و صنفی است.

بحث اپوزیسیون یک مقوله‌ «محتوایی» و «فنی» است. مقوله محتوا بر می‌گردد به آن چه یک اپوزیسیون یا یک جریان درون آن ارائه می‌دهد. چه دستگاه فکریی دارد؟ جهان بینی و نوع نگرش آن چگونه است؟ چه ارزش‌هایی را پاس می‌دارد و چه آرمان شهری را برای فردای کشور ترسیم می‌کند؟ اما آن چه در نهایت تعیین‌کننده و سرنوشت‌ساز خواهد بود، قدرت آن جریان، برای پیاده کردن بخشی یا تمامی آن چیزی است که می‌گوید. به عبارت بهتر، اپوزیسیون، دست آخر در جریانی تبلور پیدا می‌کند که موفق می‌شود قوی‌تر و کارآتر باشد. طرح‌ها و حرف‌های خود را با پشتوانه‌ اجرایی و عملی به پیش برد و به کرسی بنشاند.

از طریق گفتن این که رژیم آدمکش و جنایتکار جمهوری اسلامی را می توان با «روش های مسالمت آمیز» پایین کشید.