تا موقعی که قدرت سیاسی در ایران در مقابل خود وزنه مستحکم و سنگینی نبیند، دلیلی برای تلاش در مدیریت غیرخودکامه و دمکراتیک به معنای واقعی کلمه را نمی‌‌یابد؛ لذا فیلش یاد هندوستان می‌کند و به بازتولید همان استبدادگری‌های ریز و درشت می‌پردازد. تنها در سایه یک برخورد عملی و سازمان یافته از جانب نیروهای اجتماعی است که حاکمیت‌ها شروع به محاسبه دو یا سه‌باره در باره‌ی نتایج تصمیمات خود می‌کنند. ضدقدرت اجتماعی تضمین کننده‌ی سلامت قدرت سیاسی است.
برای این که به عنوان انسان، آزاد زندگی کنی.
ارجحیت دادن قدرت اجتماعی بر قدرت سیاسی
دستیابی به جامعه ی انسانی:
1- باور به انسان مداری 2- خودسازماندهی اجتماعی
عدالت اجتماعی بستر سازی نیک رفتاری و نابرابری اقتصادی زاینده بدرفتاری است.
به هر روز از کیفیت زندگی خویش بیاندیشید. دچار روزمره گی نشوید. اجازه ندهید که زندگی به تلاشی برای اتصال تولد به مرگ باشد.
وقتی من و شمای ایرانی، در داخل یا خارج، در همین سال 1390، اراده می کنیم که با رهایی از بندهای درون، که ما را ضعیف و ناتوان جلوه می دهد، آغاز گر حرکت درچنین مسیری باشیم و به خودباور داشته باشیم، می توانیم حدس بزنیم که روزی در جایی از این هستی بیکران، وجدان ما شاد و شعور ما مفتخر خواهد بود که در ساختن آن جهان پرشکوه نقشی داشته است.
در هیچ کجای تاریخ و در هیچ جامعه ای صد در صد جمعیت برای تغییر و دگرگونی بپا نمی خیزد. این کار همیشه به وسیله درصد کوچکی آغاز می شود و به تدریج گسترده می شود. آن چه مهم است این است که آن درصد کوچک پذیرای مسئولیت نقش خود شود.
خودرهاگری یعنی گریز از عادت به ستم و نابرابری و استبداد.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes
