اصول و روش های براندازی ديکتاتوری – قسمت هشتم

طرحریزی استراتژی عملیاتی مبارزه:

هر چقدر که استراتژی محور براي تشریح وضعيت مبارزه و ساقط کردن رژیم ديکتاتور کامل و مورد پسند باشد، هرگز به خودی خود اجرا نشده و لازم است که یک سری استراتژی های عملیاتی بمنظور تضعيف و غلبه بر رژيم فراهم شوند.

استراتژی های ویژه عملياتی در بر گیرنده ی سري عملیاتی تاکتیکی و روش هایی خواهند بود که بتوانند ضربه هایی موثر به رژیم وارد کنند، به همین جهت تاکتیک ها و روش ها بایستي با دقت کامل و به منظور به ثمر رساندن استراتژي و هدف هاي مختص به خود انتخاب شوند. از این رو بحث را در اینجا و در این مورد متمرکز مي کنیم:

همان گونه که رئوس طرحریزی نظامی ( وضعیت نیروها- پشتیبانی لجستیکی -مهمات و وضعیت جغرافیائی و …) بایستي از سوی افسران عملیاتي مطالعه دقيق شده بر مبنای آن طرح عملیاتی را نوشت، طرحریزان استراتژی عملیاتی در مبارزه و نافرمانی مدني و براندازي نیز بایستی آگاهی و شناخت کامل از نتیجه و تاثير روش هاس انتخاب شده  در طول مبارزه داشته باشند.

شناخت و باور به طبيعت مبارزه مدنی و منفی، داشتن امکانات و بقیه عوامل لازم براي مبارزه، خود بخود استراتژی را ايجاد نکرده برای بهم پیوستن تمام اجزا و عملکرد صحیح نیاز به اندیشه هایی  با آگاهی و قدرت خلاقیت می باشد.

پاسخ به پرسشهائی که در زير مطرح می شوند در این راه کمک نموده و به آگاهی بیشتر خواهد انجاميد.

يک- نقش هرکدام از هدف های عملیاتي در راه رسیدن به هدف نهائی ( موزاییک هائی که بايد درکنار هم قرار گرفته و نقش را کامل کنند.)

دو- برگزيدن روش هاي ویژه عملیاتی و يا سلاح هاي سیاسي که در پیشبرد هدفهاي مشخص بکار گرفته مي شوند. باید به اين نکته توجه داشت که رسیدن به هدفهای بزرگتر لازمه اجراي عملیات محدود تاکتیکي و بکار بردن روش  های است که عرصه را بر نیروهای ديکتاتور تنگ کرده و در مجموع آنها را وادار به عقب نشيني نموده و مبارزین را به هدف هاي عملیاتی مورد نظر مي رسانند.

سه- تعيين نقش عوامل اقتصادی و اینکه آيا، کي ، و چگونه می توان آنها را وارد و با حرکت مبارزه ترکیب کرد.

چهار- از پیش برگزیدن ساختار کادر راهبری و اين که چه نوع راهبري و سیستم ارتباطي در به حرکت آوردن و پیشبرد مبارزه بهترین نتیجه را خواهد داشت و این که چه وسایلي برای برقراری و حفظ ارتباط با مبارزين، دادن آگاهی، دادن رهنمود و اعلام تصمیم گيری ها، مورد نیاز و کدام را در اختیار خواهیم داشت. مثلا رادیوی بي بی سی که در زمان انقلاب سال 57 جوابگوی همه این نياز ها بود.

پنج: راه رساندن اخبار واقعی مبارزه به مردم عادي، نیروهاي رژیم، و خبرگزاری هاي بین المللي چیست؟ گزارشات بايستی هميشه بر مبناي واقعیت بوده انتشار اخبار نادرست و شایعات به اعتبار اخبار و نتیجتا مبارزه آسيب خواهد رساند.

شش: برنامه هایی برای خودياری اجتماعی، فرهنگی , (مدارس و دانشگاهها و …) اقتصادی و ساير فعالیت های روزمره مردم براي تامین نياز های اجتماعی. این برنامه ها می توانند به وسیله کسانی که فعاليت مستقيم در مبارزه ندارند اجرا گردد.

هفت: مشخص کردن کمک هایي که نیاز است از خارج از کشور برای پشتیبانی و پیشبرد هدفهای مختلف مبارزه دریافت شود. چگونه مي توان بدون این که مبارزه داخلی را به آنها وابسته ( با محاسبه اين که این کمک ها احتمالی بوده و تضمین شده نيستند) حداکثر استفاده را از آنها نمود.

باید توجه کنیم که از چه گروهها و سازمانهایی برای این منظور استفاده کنیم، مانند حرکت های مختلف اجتماعی، سازمانهاي غیر دولتی، گروههاي دانشجویی، کارگری، دول خارجی، سازمان ملل و اقمار آن مانند حقوق بشر، رفع تبعيض از زنان و غیره.

افزون بر اين، نيروهای مقاومت بایستی خود یاري براي حفظ نظم و برقراری انظباط اجتماعی در طول مبارزه بر علیه رژیم دیکتاتور را نيز به عهده  بگیرند. این کار علاوه بر رفع نیازهای معمول اجتماعي، ادعاي رژیم را برای ابراز خشونت و خفقان به نام برقراری نظم اجتماعی و حمایت از مردم بی گناه را نيز بي ارزش خواهد نمود.

پخش و قبولاندن ایده عدم همکاری در ميان مردم:

برای موفقیت در حرکت نافرمانی مدنی، حتما لازم است که ایده همکاری به مردم تفهیم و انجام آن از آنها خواسته شود. چکيده ی این فلسفه چنین است که اگر تعداد کافی از مردم تحت فشار به مدت لازم با دیکتاتورها همکاری نکرده و چرخ های آنان را از گردش باز دارند با وجود تمام فشارها و خشونت ها، فشار  آورنده ها به تدریج تضعیف شده در نهایت از پا خواهند افتاد. معمولا و به ويژه در موقعیت امروزه، مسلما مردم تا اندازه ای از این فلسفه و روش هاي مختلف عدم همکاري آگاهي دارند. با وجود این، دستگاههای تبلیغاتي و افراد کنشگر باید سعی در مقبولیت و عمومیت بخشيدن  عدم همکاري بنمایند. هنگامی که این  فکر در میان مردم ترویج، تشویق و تفهیم شد، در آن زمان، مردم با آگاهی کامل از انگیزه و نتیجه کار هاشان در زمان درخواست رهبران و یا به صورت خود جوش به آن تن داده، همزمان انواعی دیگر و راههایی دیگر و ابتکاری را ابداع نموده  و آنها را انجام خواهند داد.

با وجود این که خطر هاي زیاد و اشکالات فراوان در ايجاد و برقراری سیستم های خبری و ارتباطي به منظور هماهنگی و دادن رهنمود به مبارزین وجود دارد ( نمونه ی اشکالات فني و پارازيت انداختن بروی فرستنده های ماهواره اي و تلفن های موبیل و درگیر موانعی که رژیم اسلامی به وجود آورده است) در عمل دیده شده که این کار در نهایت شدنی است و حتي در زمان رژیم نازی هيتلري و کمونیسم در شوروي، گروههای مقاومت می توانستند نه تنها در میان خود ارتباط برقرار کنند، بلکه با چاپ و انتشار روزنامه های مخفی، اعلاميه ها و شبنامه ها، و ده ها راه ابتکاری دیگر با ساير گروههای مبارز در تماس دائم باشند. در حرکت های سال های اخیر از طریق راديو، نوارهای صوتی، نوار و دیسک ویدیوئي و صوتی و در نهایت امروز از طریق اینتر نت و ماهواره امکان پخش برنامه های رادیویی و تلویزیونی برروی طول موجهاي متوسط و مخصوص ماهوارهایی که مورد استفاده خود رژيم اسلامي نیز هستند وجود دارند.

همان گونه که پیش از اين نیز گفته شد، همزمان با برقراری آمادگی هاي لازم برای شروع مبارزه مدني، خطوط اصلي مقاومت باید مشخص شده به آگاهی مردم برسد. این آگاهی موارد و شرایطي را که تحت آنها مردم بايستی عدم همکاری را آغاز کنند روشن نموده و چگونگی انجام آنرا نيز به آگاهي همگان خواهد رسانيد. در این حالت حتي اگر در راستاي حرکت حکومت بتواند کانال های ارتباطي را مسدود نموده و راهنمایی های لازم به موقع به آگاهي مردم در صحنه نرسد، آنها  قادر خواهند بود که با دانستن از پیش، خطوط اصلی را دنبال کرده و راهکارهای رسيدن به هدف های مشخص را دانسته و دنبال کنند. این کار همزمان شایعات و اخبار دروغین و دستورات انحرافي را که از سوی رژیم برای ایجاد اغتشاش و شروع به سرکوبی پخش خواهد شد خنثی می نماید.

برخورد با عملیات سرکوب گرانه

طراحان استراتژیک بايد پيشاپیش عملیات سرکوبگرانه و به ويژه خشونت بار عوامل رژیم را در مقابل مردم برآورد و پیش بینی کنند. اکثر اين روش ها با توجه به برخورد هاي سال پیش و روش های بکارگرفته شده از سوی مزدوران رژیم، شناخته شده هستند، ولی در مراحل بعدي که خشونت بارتر و براي ادامه بقاي رژیم خواهد بود، نیازبه  برآورد بیشتر خواهد بود. لازم است روش هایی ابداع شوند که نحوه ی برخورد و واکنش در مقابل اين گونه عملیات روشن و برای همگان نیز توضیح داده شود،که تا سرحد امکان از ادامه سرکوب و شکست مردم کاسته شود.

از نظر تاکتیکي و در مواقعی ویژه، دادن اخطار های لازم به مردم در باره ی عملیات سرکوب و خشونت بار رژیم، به آنها کمک خواهد کرد که با اگاهي از ریسک موجود و با ارده ی قوی تری در مبارزه شرکت کنند و مسئولین رژیم هم خواهند دانست که ورقی پنهان در آستین ندارند و عملياتشان پیش بينی شده است. در صورت پيش بينی خشونت زياد، لازم است که پرسنل لازم و وسائل مورد نياز کمک هاي اولیه و پانسمان زخم و ديگر لوازم در اختیار مبارزین گذاشته شده و یا از آنان خواسته شود که به طور داوطلب این گروه ها را تشکيل  دهند.

در طول مبارزه، استراتژیست ها باید تاکتیک ها و متد هایی را پیشنهاد کنند که همزمان با کمک به رسیدن به هدف نهایي، منتج به حداقل خشونت سرکوبگرانه و یا حتی حذف آن بشود. بطور مثال تظاهرات خیاباني در عین حال که نمایانگر احساسات و عقاید مردم است، ممکن است در صورت بروز خشونت منجر به تلفات جانی و  کشته و زخمی زیادی از مردم بشود. با توجه به دکترين رژیم اسلامی که همه کشته ها و زخمی ها را اراذل و اوباش و مخالف با اسلام و انقلاب معرفی کرده و جنایات خود را توجیه می کند، شاید که آن تظاهرات و دادن تلفات سنگین به آن مقدار که مردم تنها در خانه بمانند و عدم همکاری عظیم و یکپارچه ای را اعمال کنند، در ضربه زدن به پیکر رژیم موثر نباشد.

باید در نظر داشت که روش ها هميشه یکسان نيستند و بر اساس تاکتیک های مختلف در زمان ها و مکان هاي مختلف روش هاي مختلف نیز بکار گرفته می شوند.

در مواقعی ممکن است بنظر بیاید که تاکتیک کشیدن مردم به خيابان ها و تظاهرات و شعار برای رسیدن به هدفي مشخص مورد نیاز باشد. در این حالت اولين سئوال بايد اين باشد که در مقابل تلفاتي که مي دهیم چه امتیازی را بدست خواهیم آورد و آیا این امتیاز ارزش استراتژیکی در مقابل بهای پرداخت شده را دارد یا خیر؟ سئوال دوم اين که آیا تظاهر کنندگان این ظرفیت و انظباط را دارند که در مقابل خشونت و تلفات مقاومت کرده و خود به خشونت متقابل متوسل نشوند؟ چگونه می توان از آن جلوگیری کرد؟ ( در خواست های مکرر از مبارزین و تظاهر کنندگان، اعلام کتبی در دستور العمل ها و اظهار نامه ها، پخش اعلاميه برای دعوت مردم به عدم خشونت، تعیین عده ای برای نگهباني نظم و …) از جمله این گونه پیش بینی ها هستند که باید بررسی گردد آیاو تا چه حدی موثر هستند.

همچنين باید به اگاهی مردم برسد که تعدادی از عوامل رژیم در داخل تظاهر کنندگان و يا رو در روی آنان، آنها را تحریک و تشويق به خشونت خواهند نمود و از مردم خواست که آنها را طرد کنند.

 

1 Comment

Comments are closed.