آیا از طریق خودسازماندهی می توان به حرکت های گسترده رسید که از نوعی هدایتگری متمرکز برخوردار باشد؟
بله، خودسازماندهی فرایندی است که از چهار مرحله عبور می کند:
1) واحدهای مردمی خودسازمان یافته به صورت مستقل و خودکفا این جا و آن جا شکل می گیرد.
2) این واحدها وقتی به عرصه ی عمل پا می گذارند نمود عینی و ارتباطاتی پیدا می کنند و می توانند همدیگر را به تدریج بیابند.
3) از به هم پیوستن این واحدها، شبکه ها به وجود می آیند. هر شبکه چند واحد مستقل خودسازمان یافته را در خویش دارد و یک نظام مشترک مدیریتی برای خود تدارک می بیند.
4) وقتی شبکه ها وارد عمل می شوند به هم پیوند می خورند، اَبَرشبکه تشکیل می شود که می تواند با نظام شورایی یک مدیریت متمرکز هماهنگ کننده را بر کل شبکه ها اعمال کند.
Leave a Reply