ایرانی تو ناجی ایرانی

از بخردان شنیدی ؛ این پند با صفا را
گر مرد راه عشقی ؛ برکاربند یارا

گرسالک رهی تو ؛ تکیه به عزم خود کن
وامانی ار که تکیه ؛ بنمایی آن عصا را

نی مردم و نه دولت ؛ نی نخبهء سیاسی
نی مکتب و نه رهبر؛ بخشد به تو شفا را

درمان دردهامان ؛ مسئولیت پذیریست !ا
باید که واگذاری ؛ وهم و خرافه ها را

از ذهن خود به درکن ؛ آن ناجی فسانه
هم زادهء خیالت ؛ یعنی همان خدا را

شادان ز انتخابت ؛ گشتم هم از تجارب
کاز آزمون گرفتی ؛ هم جملهء خطا را

ناجیّ خویش و میهن ؛ هم مردمان تویی تو
برگوش جان سپردی ؛ پیغام خودرها را

کاوه زشوق سر را ؛ از پای ناشناسد
وقتی شنید ؛ ناجی دانی خود شما را !!!ا

—————————
سروده‌ای از: کاوه آهنگران