بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش زیک گوهرند

بنیان های تفکر انسان مدار در این شعر پارسی آمده است:
بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش زیک گوهرند
چو عضوی به دردآورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار
در این دو بیت شاهد چند آموزش روشن انسان مداری هستیم:
1) برابری انسان ها 2) به هم پیوسته بودن انسان ها 3) همبستگی انسان ها 4)همدردی 5) مسئولیت پذیری 6) ضرورت کنشگری
این همه ی آن آموزشی است که یک مکتب انسان مدار به ما می آموزد تا بدانیم که به عنوان انسان همگی مشابهت ذاتی داریم، سرنوشتمان به هم وابسته است، درد دیگری را باید درد خود بدانیم، انسان ها را دوست بداریم و نسبت به رنج بشر بی تفاوت نبوده و تا پایان دادن به آن، آرام و قرار نداشته باشیم.