- جنبش سال 88 تجارب ارزشمندی را در زمینه ی تظاهرات خیابانی به ما آموخت. این بار باید با اتکاء به آن تجارب بیرون آمد. تکرار اشتباهات گذشته دلیلی ندارد. برای این منظور باید بدانیم که حضور در خیابان در تحت یک حکومت جنایتگر به معنای خود را در مقابل گلوله های دشمن قرار دادن نیست. به معنی آماده سرکوب شدن نیست.
- حضور جمعی در خیابان باید توام با برنامه ریزی و سازماندهی باشد. مردم باید خود را برای دفاع از خویش آماده کرده باشند. برای این منظور نیز آموزش و تجهیز از ضروریات است. نیروهای معترض باید بدانند که چگونه می خواهند از جان خویش دفاع کنند.
- یکی از اصول اولیه ی تظاهرات خیابانی وجود یک نیروی عهده دار امنیت تظاهر کنندگان است. هرگز نباید بی حساب و کتاب و به صورت شانس و اقبال به صحنه رفت. بلافاصله پس از حضور حداقل جمعیت نیروهای کنشگر باید یک عده ای را برای حفاظت از جمعیت سازماندهی کنند.
- نیروی حفاظت آن بخش از تظاهرکنندگان هستند که آموزش دیده اند، مجهزند و آماده اند که آن چه را لازم است برای دفاع از جان مردم انجام دهند. آنها با هم هماهنگ هستند و هر جا لازم باشد همدیگر را پیدا کرده و در کنار هم قرار می گیرند تا از جان تظاهر کنندگان حمایت کنند.
- نیروی حفاظت کننده از مسئولیت هماهنگی برخوردار است که در چهار طرف تظاهرات حضور دارند. هر طرف (چپ، راست، عقب و جلو) یک و در صورت بزرگی تظاهرات چندین مسول هماهنگ کننده دارد. افراد نیروهای حفاظت زیر نظر این هماهنگ کننده ها عمل می کنند.
- در زمان های درگیری می بایست نیروی حفاظت کننده لایه اصلی روبرو شونده با نیروهای سرکوبگر باشد تا این نیروها نتوانند به بدنه ی تظاهر کنندگان دست پیدا کنند. از هر طرف که تظاهر کنندگان مورد حمله واقع شوند، نیروهای حفاظت آن طرف شروع به دفاع می کنند. نیروهای حفاظت طرف های دیگر اگر امکان داشت به یاری آنها می آیند.
- بدیهی است که در هنگام بروز درگیری میان نیروی حفاظت و سرکوبگران مردم نیز فعال می شوند و حمایت از نیروی حفاظت و حمله به نیروهای سرکوبگر می پردازند. در این هنگام کار نیروی حفاظت عبارت است از هدایتگری مردم برای یک حمله ی دفاعی موفق.
- نیروهای حفاظت باید در بین خود کدهایی را به عنوان رمز داشته باشند که بیانگر کارهایی باشد که قرار است انجام شود:حمله، عقب نشینی، دفاع مطلق، دفاع تاکتیکی و غیره
- در زبان کد شده وقتی دستور حمله می رسد نیروی حفاظت باید برای حفظ جان تظاهرکنندگان به هم زدن آرایش دشمن به جای آن که منتظر شود به او حمله شود، خود حمله را آغاز کند و به سوی نیروهای سرکوبگر برود. منتظر شدن خطاست. وقتی دستور عقب نشینی می رسد نیروهای حفاظت باید فاصله ی خود را با مردم حفظ کرده و به تدریج از ماموران سرکوب گر فاصله ی خود را زیاد کنند، بدون آن که فرار کنند یا حالت ترک صحنه را داشته باشند. دفاع مطلق یعنی که اوضاع در درون جمعیت تظاهر کننده طوری است که نباید مورد تماس و حمله ماموران سرکوبگر قرار گیرد، لذا حلقه ی دفاعی، یعنی همان نیروی حفاظت کننده باید تا سفت و سخت در مقابل سرکوبگران بایستد و اجازه دستیابی آنها به جمعیت تظاهر کننده را ندهد. دفاع تاکتیکی یعنی این که نیروی حفاظتی به صورت متناوب با روش هایی مانند هجوم محدود، عقب نشینی محدود، برگشت دوباره، پراکنده سازی جنگ روانی قوای سرکوبگر را به صورت آشفته و پراکنده در می آورد و کارآیی را از آنها سلب می کند.
- کمیته نافرمانی سازمان خودرهاگران در راستای درس گیری از تجارب گدشته به همه ی کنشگران سفارش می کند که این آموزش ها را برای آینده فراگیرند. شرایط طوری است که ضرورت دانستن این نکات بسیار ضروری است. ما به سهم خود این آموزش ها را از طریق اینترنت و رادیو اتحاد در اختیار شما می گذاریم.