- در مبارزه چیزهایی هست که جایگزینی ندارد: سازماندهی مبارزین در مقابل نیروهای سازمان یافته ی سرکوبگر یکی از آنهاست.
- ترس، تنبلی و بی اطلاعی می تواند توضیح دهنده ی نبود سازماندهی در یک مبارزه باشد. اما علت هر چه که باشد هیچ جایگزینی برای سازماندهی در تمامی سطوح مبارزه وجود ندارد.
- می توانیم بنا به دلایل مختلف از کار «خودسازماندهی» طفره رویم و آرزو کنیم که سرانجام مبارزه به پیروزی می رسد. در حالی که محال است. یک نیروی چند هزار نفره ی سازمان یافته قویتر از میلیون ها مردم فاقد هرگونه سازماندهی هستند.
- قانونمندی های حاکم بر مبارزه را نمی توان بر اساس آرزو و رویابافی عوض کرد. سازماندهی بخش اصلی و غیر قابل گذشت مبارزه برای رهایی ایران و ایرانی است. با پذیرش و به کار بستن این قانونمندی موفقیت خویش را تضمین کنیم.
- سازمان خودرهاگران از تمام نیروهای سیاسی می خواهد تا با تاکید بر خودسازماندهی مردمی گره اصلی مبارزه در کشورمان را بگشایند. ما چاره ای نداریم جز آن که از پایین ترین تا بالاترین سطوح مبارزاتی اقدام به سازماندهی کنیم.