- یکی از وظایف مهم اپوزیسیون ایجاد یک رسانه مستقل است که باید در اختیار نیروهای مختلف سیاسی باشد و بتواند به عنوان ابزار آگاهی رسانی و آموزشی عمل کند.
- نبود یک رسانه سیاسی مستقل سبب شده است که میلیون ها ببیننده در ایران نتوانند بدانند کجا می توان مطالب معتبر سیاسی و آموزشی در رابطه با جنبش آزادیخواهی ایرانیان بیابند. این سردرگمی بسیار منفی می باشد.
- تا زمانی که بحث های جدی سیاسی در میان برنامه های غیر جدی دیگر و یا برنامه فروش قرص و کرم و تابلو و فرش و بیمه و اتومبیل است بسیار ذشوار است که بتوان یک خط فکری مشخص را پیش برد.
- بسیاری از برنامه های تلویزیونی در حال حاضر در یک کانال مشخص هیچ تناسبی با هم ندارند. نه از حیث شکل و نه از نظر محتوا. در بسیاری از موارد حتی ناقض و نافی یکدیگر هستند. بنابراین تاثیر همدیگر را خنثی می کنند.
- نبود همت جمعی و نیز عدم همفکری و همکاری موثر فعالان سیاسی خارج از کشور سبب شده است یک رسانه سیاسی مستقل شکل نگیرد. این پیامی است منفی برای داخل کشور که در ورای حرف و شعار فقط براساس عمل می تواند روی جدیت اپوزیسیون حساب باز کند و برای آن اعتباری قائل شود.
- سازمان خودرهاگران به همه فعالان سیاسی ایرانی در خارج از کشور توصیه می کند که موضوع ایجاد یک رسانه سیاسی مستقل را مد نظر قرار دهند. رسانه ای که فقط به آگاهی رسانی و آموزش در عرصه سیاسی و مبارزاتی بپردازد و در اختیار مجموعه ی نیروهای تغییر طلب ایرانی باشد.