- در شرایط کنونی که هر روز به احتمال یک جنگ خانمانسوز نزدیک می شویم هر ساعت از زمانی که در اختیار ماست مهم است، آن را بیهوده هدر ندهیم. این ها می تواند آخرین روزها و آخرین ساعت ها برای نجات ایران و ایرانی باشد.
- همان طور که ماجرای انفجار نشان داد، حمله نیز به همین اندازه غافلگیرانه خواهد بود. یعنی کسی نمی تواند کار خاصی در آن موقع صورت دهد. فرصتی اگر باشد حالاست و بعد دیگر بسیار دیر است.
- یکی از واقعیت های تلخ این است که این سناریوی احتمال حمله به قدری تکرار و بازتکرار شده که حساسیت ایرانیان را از بین برده است. حکایت چوپان دروغگو شده است. اما یک بار واقعیت خواهد یافت و آن زمان، پشیمانی سودی نخواهد داشت.
- اگر می خواهیم عقلایی عمل کنیم از حالا قدری از زمان کار و تفریح و استراحت خویش کاسته و بر روی سرنوشت نا معلوم کشور بیشنر کار می کنیم، بیشتر وقت می گذاریم. این حرکتی است که برای هر فرد مسئولیت پذیری لازم است.
- ایجاد همبستگی میان ایرانیان، تقویت حرکت های جمعی، برنامه ریزی برای کنش های جمعی اعتراضی در مقابله با حمله ی نظامی، در خارج از کشور دیدار با نمایندگان و سیاستمداران و نیز تشویق فعالان سیاسی به کار همبسته و مشترک از جمله کارهایی است که می توان دنبال کرد.
- در داخل کشور باید در صدد آن بود که دست به سازماندهی میان مردم زد، مردم را آگاه، هشیار و متحد ساخت، از خانه خارج شد و در مترو واتوبوس و مغازه ها به دادن هشدار در مورد آن چه قرار است بر سر ملت و کشور بیاید توضیح داد و مردم را تشویق کرد که در پی حرکت و واکنش جمعی باشند.
- سازمان خودرهاگران به سهم خود ضمن مخالفت با دخالت نظامی بیگانگان در ایران، حذف رژیم را یگانه ابزار مناسب برای تامین امنیت کشور می داند. به همین دلیل از همه کنشگران سیاسی و مردم ایران می خواهد که به طور فعال تمرکز و توجه خود را روی مبارزه برای کنار زدن رژیم جمهوری اسلامی بگذارند. در نبود آن، می توان با جهان صحبت کرد.