- مورد لیبی و اعلام ضروت بازگشت به «قانون شریعت» به خوبی نشان می دهد که برای غرب این مهم نیست که چه کسی قرار است در یک کشور نفت خیز به قدرت برسد، مهم این است که آن که به قدرت می رسد منافع او را تامین می کند یا خیر.
- اعلام مجاز کردن چند همسری و نیز رفتار وحشیانه با اسیران جنگی دو نمونه از عواملی هستند که آینده ی خوشی را برای لیبی نوید نمی دهند. این امر باید ما ایرانیان را درباره ی دخالت خارجی ها در تعیین سرنوشت کشورها به فکر بیاندازد.
- این بدیهی است برای فرانسه و انگلستان و ایتالیا و آمریکا این مهم نیست که زنان لیبیایی مجبور باشند قوانین دوران بربریت را اجرا کنند، این مهم است که قراردادهای خوبی نصیب توتال، شل، انی و اکسان شود. سود مهم است نه آینده ملت ها.
- اگر ما نیز بخواهیم این خطا را بکنیم که برای رهایی از شر جمهوری اسلامی دست به دامان غرب شویم آینده ای تار و تباه برایمان تدارک خواهند دید. از همین حالا باید به کشورهای غربی بفهمانیم که ما جز قطع حمایت از رژیم هیچ چیز از آنها نمی خواهیم. هیچ چیز.
- آن چه که می تواند ما را از یاری گرفتن از بیگانگان رها سازد همانا خودباوری و نیز دست به دست هم دادن برای نجات ملی می باشد. یعنی اتکاء کردن به یکدیگر علیرغم همه تفاوت ها و اختلاف هایی که داریم با یک هدف مشترک: نجات ایران و ایرانی از دست رژیم ضد بشری و بدون دخالت بیگانگان.
- در صورتی که از خود ضعف نشان دهیم، قدرت های بزرگ غربی به دنبال دخالت در سرنوشت ما خواهند بود و به این ترتیب گزینه ی جنگ و هجوم نظامی پردرآمدترین سناریو برای صنایع تسلیحاتی آنان است. این به معنای نابودی هزار ساله ی ایران خواهد بود.
- سازمان خودرهاگران از همه ی ایرانیانی که احساس مسئولیت دارند می خواهد تا با درک موقعیت حساس کنونی در صدد باشند با سازماندهی نیروهای خود و همت قوی به میدان مبارزه پا بگذارند و اجازه ندهند دشمن داخلی یعنی رژیم با همدستی دشمنان بیگانه کشور را به ورطه ی نابودی بکشانند.