خودسازماندهی مبارزات دانشجویی

با بازگشایی مدارس و دانشگاه ها بیش از 3 میلیون دانشجو، 13 میلیون دانش آموز و 1 میلیون معلم و کارمند آموزش و پرورش فعال می شوند. این امر فضای جامعه را مستعد یک پویایی جدید در عرصه ی مبارزاتی می سازد. دانشگاه ها، دبیرستان ها و معلمان سه کانون مهم برای اعتراضگری می باشند
بهره بردن از فضای دانشگاه و نیروی دانشجویی برای پیش بردن مبارزات مردمی نیاز به سازماندهی دارد
دانشجویان کشور باید بدانند که به صورت انفرادی و پراکنده نمی توانند بر جو ترس و وحشت و کنترل غالب شوند، راز غلبه ی بر این ترس در کار جمعی است
کار جمعی میان دانشجویان به معنای ایجاد جمع های چند نفره متشکل از دانشجویانی است که می خواهند با هم فعالیت صنفی و مبارزاتی داشته باشند
هر جمع داتشجویی می تواند در محیط های مناسب که امنیت آن تامین باشد در درون یا بیرون دانشگاه با هم دیدار داشته و کارهای خود را هماهنگ کنند. استفاده از ابزارهای ارتباطاتی مانند ایمیل و امثال آن باید به حداقل برسد
جمع دانشجویی دو سری کار می تواند انجام دهد: کار نظری (بحث و مطالعه و همفکری) و کار عملی (فعالیت های آگاه سازی و مبارزاتی)
در عرصه ی نظری جمع دانشجویی می تواند با مطالعه ی کتاب و مقاله و غیره و یا دیدن یا شنیدن برنامه های رسانه های مختلف به تقویت نظری خویش بپردازد. هدف آن است که افراد بتوانند از لحاظ فکری رشد کرده و به قدرت تحلیل خودکفا برسند
در عرصه ی عملی جمع دانشجویی می تواند به آکاه سازی سایر دانشجویان، فعال ساختن آنها و نیز آموزش دادن در عرصه ی خودسازماندهی، شعار نویسی، سازماندهی تحصن و تجمع و اعتراض، ابتکارهای مختلف در مقابله با خفقان رژیم و … را مد نظر قرار دهند
علاوه بر تشکیل جمع های خودسازماندهی شده ی دانشجویی در هر دانشکده و دانشگاه ضروری است که دانشجویان فعال به طریقی با یکدیگر در سراسر کشور در ارتباط قرار گیرند. یعنی به دنبال آن باشند که یک شبکه ی ارتباطی میان خود داشته باشند
وجود یک شبکه ی ارتباطاتی میان دانشجویان فعال دانشگاه ها سبب می شود که بتوانند در جریان فعالیت های یکدیگر قرار گرفته و در صورت ضرورت به صورت هماهنگ و یا حتی همزمان اقدام کنند
سازمان خودرهاگران از همه کوشندگان سیاسی در داخل و خارج از کشور می خواهد که برای ترویج اندیشه ی ضرورت خودسازماندهی مبارزات دانشجویی، دانش آموزی و فرهنگیان تلاش کنند