در صورت حمله ی نظامی به ایران چه باید کنیم؟

در صورت حمله ی نظامی به ایران چه باید کنیم؟

(جزوه ی آگاهی رسانی جهت پیشگیری و کسب آمادگی )

 

کمیته نافرمانی مدنی سازمان خودرهاگران

آبان 1390

 

* *

انتشار گزارش هایی که خبر از حمله ی نظامی احتمالی به ایران می دهد درحال افزایش است:

 « روزنامه هاآرتص در گزارشی نوشته است که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل و ایهود باراک، وزیر دفاع این کشور در حال تلاش برای جلب موافقت همه اعضای کابینه برای حمله یک جانبه به تاسیسات اتمی ایران هستند.»

« به نوشته روزنامه گاردین، نیروهای مسلح بریتانیا برنامه ریزی خود را برای یک حمله احتمالی به مراکز اتمی ایران افزایش داده اند. به گزارش این روزنامه، ارتش بریتانیا در حال بررسی طرح های استقرار ناوهای رزمی و زیردریایی های مجهز به موشک های تاماهاک در منطقه برای حمله به ایران از هوا و دریا در ماه های آینده است.»

آیا سناریو یک جنگ نظامی در ایران امکان پذیر است؟ تلاش تک تک ما ایرانیان در داخل و خارج از کشور و با تمام تنوع دیدگاه های سیاسی مان باید بر روی این متمرکز باشد که از وقوع یک حمله ی نظامی به کشورمان جلوگیری کنیم. با این همه چندین عامل ما را نسبت به این احتمال نزدیک می سازد: نخست بحران سرمایه داری جهانی که ممکن است کشورهای غربی را به وسوسه ی یک جنگ برای فعال سازی کاذب صنایع تسلیحاتی و اقتصاد خویش سوق دهد، دوم جنبش های آزادیخواهی در منطقه ی خاورمیانه است که آینده و تحمل رژیم استبدادی ایران را سخت می کند و سوم، تمایل خود رژیم برای آتش افروزی است که بتواند در سایه آن راه حلی برای برون رفت از بن بست داخلی بیابد. جنگ احتمالی آینده ترکیبی از این سه خواهد بود.

به هر روی، در حالی که کسی شک ندارد بدترین و سیاهترین سناریوها برای میهن دربندمان جنگ و تجاوز خارجی است، باید با این سناریو نیز به عنوان یک سناریو قابل وقوع برخورد کنیم و خود را برای مقابله ی احتمالی با ابعاد مختلف آن آماده سازیم.

چرا رژیم جنگ می طلبد؟

با مبارز طلبیدن های رژیم جمهوری اسلامی در تمامی صحنه های بین المللی و جهانی، چنین به نظر می رسد که حاکمان ایران خواستار درگیری نظامی- البته به زعم خود به شکل محدود – با نیروهای غرب بوده و امیدوارند با شروع جنگ و به بهانه ی تجاوز، حمایت مردمی را به دور خود جمع کرده و موقعیت دشوار خویش را دوباره در میان ایرانیان استحکام بخشند. آنها درصددند که همزمان، قتل عام های دسته جمعی، کشتار زندانیان و سرکوبی ها را بار دیگر و این بار تحت عنوان جاسوسی و همکاری با دشمن متجاوز، تشدید کنند. کشتار این بار به مراتب شدیدتر از قبلی ها خواهد بود.

اما نکته ای که ملایان از آن به خوبی آگاهند، ولی امیدوار هستند که حقیقت نداشته باشد، این است که مردم ایران، خسته از جنایات و دزدی ها و تجاوزات آخوند ها و پاسداران و بسیجی ها، این بار، برخلاف جنگ عراق، به هیچ روی پشت سر آنان جمع نشده و برای دفاع از دزدان و چاقو کشان، جان خود را به خطر نینداخته و پس از دیدن و تحمل آن همه مصیبت و خواری به نام اسلام، برای دفاع از دین و شریعت نیز، حاضر به کشته شدن نخواهند بود. چنانچه از گفته ها و رفتار ها بر می آید مردم می گویند:  “ما که دیگر صاحب مملکت نیستیم، هر کسی که پول ها را می برد  و  همان کس هم برود و بجنگد”. بی شک صاحبان سه هزار میلیارد تومان باید فکر این هم بوده باشند.

به هر روی، طنین طبل های جنگ از دور به گوش می رسد، این کار به صورت یقین و حتمی نیست ولی امکان آن این روزها از همه زمان های دیگر بیشتر است و بر همه ی ایرانیان، به ویژه کنشگران در داخل، لازم است که پیش از غافلگیری پیش بینی های لازم را برای آن زمان انجام داده و در صورت به وقوع پیوستن جنگ، آمادگی برای مقابله با پس آمد های آن را داشته باشند.

چه نوع جنگی در پیش است؟

ابتدا باید بدانیم که این جنگ به مانند جنگ عراق، مقابله رو در رو با سربازان دشمن نبوده و با استفاده از تکنولوژی پیشرفته است و به احتمال بسیار، چکمه ی هیچ سرباز امریکائی و اروپائی و اسرائیلی خاک ایران را لمس نخواهد کرد. یک جنگ مدرن با تلفاتی که از حد تصور می گذرد.

هر چند به طور رسمی هدف از این تجاوز مردم عادی ایران نبوده و  بمباران ها برای ویرانی نظامی، هسته ای  و زیر بنایی رژیم تاکید دارد، اما شک نیست که جنگی با ابعادی که توصیف خواهد شد تلفات انسانی قابل توجهی را در برخواهد داشت و مردم عادی نیز در میان قربانیان هستند. چنانچه در مورد عراق، افغانستان و حتی لیبی نیز همین را گفته بودند، اما صدها هزار نفر از مردم بیگناه به کام مرگ کشیده شدند. اولین قربانی هر جنگ بزرگی بیش و پیش از هر کس مردم عادی هستند.

یادآور شویم که این نوشته به هیچ رو در پی ترساندن و به وحشت انداختن خوانندگان خود نیست و تنها برای آگاهی هر چه بیشتر منتشر می شود. کار از محکم کاری عیب نمی کند.

طرح های نظامی پیش بینی شده:

وزارت دفاع امریکا سالهای متوالیست که بر روال موقعیت و رویدادها، طرح هایی را برای حمله به کشورهای مختلف، که برای امنیت امریکا ایجاد خطر می کنند، تهیه نموده و هر از چندی، بسته به زمان و موقعیت و عملکرد آن حکومت ها، آن طرح ها را تغییر داده و به روز نگهداری می نماید. این طرح ها بر اساس آخرین داده های به دست آمده و تغییرات صورت گرفته تنظیم می شود و هر زمان که لازم باشد حاوی آخرین اطلاعات بوده و آماده ی اجراست. [1]

در مورد جمهوری اسلامی، که جزو این کشورها به حساب می آید، این طرح از سالیان پیش آماده گردیده و نسبت به شرایط روز تغییر می نماید. در حال حاضر و امروز، آخرین نسخه طرح، بر اساس اطلاعاتی که تا به حال به بیرون درز کرده است، بر اینست که در یک روز و همزمان، هواپیماهای بمب افکن و ناو های موشک انداز از مرز های شمال، جنوب و شرق و غرب و از خلیج فارس، به ترتیب همه ی ایستگاه های ردیابی، پایگاه ها و ایستگاه های پرتاب موشک، پایگاههای توپخانه ضدهوایی، محل استقرار نیروهای پاسداران و بسیج و ارتش، کلیه ی تاسیسات هسته ای اعم از سطح و یا زیر زمین، محل استقرارسرکردگان رژیم، و به طور کلی، همه ی تاسیساتی را که به رژیم امکان ادامه ی حیات می دهد هدف قرار داده و ادامه ی کار آن را متوقف نمایند. درصورت نیاز این حمله شامل ساختمان ها و دکل های فرستنده ی صدا و سیما نیز می باشد، چنان چه ساختمان و برج رادیو و تلویزیون بغداد و طرابلس جزو هدف های نخست بمباران ها بود.

« گاردین نوشته وزارت دفاع بریتانیا تیم ویژه ای برای بررسی حمله به ایران دارد. به گاردین گفته شده که هرگونه حمله به ایران، اقدامی عمدتا هوایی خواهد بود که نیروی دریایی هم با استفاده از موشک های تاماهاوک با برد ۸۰۰ مایلی تا اندازه ای در آن دخیل خواهد بود. به نوشته گاردین، برنامه ریزان چنین حمله ای معتقدند ممکن است “شمار کوچکی از نیروهای ویژه” هم در این عملیات شرکت کنند اما برنامه ای برای حمله زمینی در نظر گرفته نشده است. در این اقدام، نیروی هوایی بریتانیا هم می تواند در میان سایر گزینه ها، در زمینه سوخت گیری هوایی و عملیات تجسس موثر باشد.»[2]

هدف های یاد شده برای انهدام در موج نخست تا تعداد هزار مورد برآورد شده و در موج دوم، دوباره، هزار هدف دیگر در نظر گرفته شده تا در صورت لزوم منهدم شوند. می توان تصور کرد که با چیزی معادل هزار تا دو هزار هدف آیا چیز زیادی از توان نظامی رژیم در همان دو روز نخست باقی خواهد ماند؟ حمله نظامی به ایران با دو هدف از بین بردن تاسیسات اتمی از یکسو و خنثی کردن توان نظامی ایران برای پاسخگویی از سوی دیگر می باشد.

قدرت نیروهای پدافندی جمهوری اسلامی در مقابله با چنان نیروی عظیمی که وارد صحنه عملیات می شود بسیار ناچیز بوده و باید بدانیم که هزینه ی نیروهای نظامی پیمان ناتو در سال، برابر با 1200 میلیارد دلار و بودجه ی سالانه ی نیروهای نظامی جمهوری اسلامی تنها 7 میلیارد دلار می باشد. باید درنظر داشته باشیم، بخش اصلی توان پدافند رژیم در موج اول غافلگیری منهدم خواهد شد و جمهوری اسلامی در حداکثر توانایی قادر خواهد بود که چندین موشک دست پاچه به سوی عربستان سعودی یا بحرین (محل استقرار ارتش پنجم آمریکا) و قطر و احتمالا اسرائیل پرتاب کند که آنها نیز بر اساس پیش بینی های لازم به احتمال قوی توسط سپر های دفاعی ضد موشکی خنثی خواهند شد. بسیاری از این کشورها به دیوارهای دفاعی موشک های پاتریوت[3] مجهز هستند.

حضور گسترده ی هواپیماهای بدون سرنشین که قادر به شلیک دقیق موشک هستند می تواند توان پدافند باقی مانده پس از حمله را نیز به سرعت بی اثر سازد. [4]  چند روز پیش یک ایستگاه راداری برای هدایت هواپیماهای بدون سرنشین در مرز ترکیه و عراق توسط آمریکا شروع به کار کرد.

پس، این حمله، در صورتی که روی دهد، بسیار سهمگین، برق آسا و تخریب گر خواهد بود وبه طور عملی پس از 72 ساعت (سه روز) چیزی به اسم نیروی نظامی برای رژیم جمهوری اسلامی باقی نخواهد ماند. بدنه ی سران رژیم از هم پاشیده خواهد شد و نظام ارتباطات و فرماندهی نیروهای نظامی نیز به شدت مختل خواهد شد. در این شرایط هدف نخستین عملیات، که تخریب زیر ساخت ها و توان نظامی رژیم بوده است، حاصل شده محسوب خواهد شد. می ماند که آیا بعد از این نیروهای مهاجم بخواهند وارد مراحل بعدی که شامل جایگزین سازی رژیم می شود بشوند یا خیر.

وظیفه ی ما :

سئوال اساسی در اینجا این است که وظیفه ی مردم و کنشگران آزادیخواه در این موقعیت چیست و چه باید کنند. با درنظر گرفتن فاکتورهایی که ارائه شد، دو ماموریت برای مردم عادی و کنشگران و مبارزان در نظر گرفته می شود:

یکم)  آماده بودن: در شرایط مقدماتی جنگ، به طور معمول، تنش های سیاسی وتبلیغاتی بین دولت ها بالا تر از همیشه بوده و در یک مرحله ی زمانی همه خواهند دانست که جنگ، اجتناب نا پذیر شده و در روزها و هفته های آینده اتفاق خواهد افتاد. در این مرحله، مردم باید همه پیش بینی های لازم را انجام داده و در انتظار بروز پیش آمد ها باشند. دقت کنید که پیشنهاد بر مبنای “انجام” است و نه انتظار بر غافلگیری.

• ·        هر خانواده ای باید یک پناهگاه انتخاب کرده و همگی مایحتاج خود را، برای مدت حداقل یک ماه، در آنجا قرار داده برای خوابیدن و دور هم بودن نیز از آن پناهگاه استفاده کند. لباس مناسب فصل، مواد غذایی فاسد نشدنی، خوراک پز غیر برقی، چراغ روشنی بخش غیر برقی، سوخت نفتی و گازی، آب آشامیدنی تا سرحد امکان، نقدینگی بانکی، جواهرات خانوادگی، مدارک شخصی و سایر لوازمی را که برای ادامه زندگی لازم است در آنجا ذخیره کنند. داشتن امکانات امداد، بهداشتی و پزشکی ضروری است.

همان گونه که در پیش آورده شد، مردم عادی و محل زندگی آنان در هدف های بمبارن پیش بینی نشده است، ولی مردمی که در شعاع ده کیلو متری نیروگاه های اتمی، قرارگاه های نظا می، پایگاه های موشکی، مراکز استقرار سپاه پاسداران و بسیج، مراکز استقرار واحد های زرهی و توپخانه و همه محل هایی که به نوعی توان پشتیبانی نظامی یا تدارکاتی از رژیم را دارند زندگی می کنند، به خاطر قدرت انفجار و پسامد های آن، که حتی در نوعی از آنان تا بیشتر از ده کیلومتر نیز قدرت تخریب دارند، بهتر است پیش از شروع درگیری منازل خود را ترک کرده به شهرهای دیگرو یا به نقاطی کاملا دور از آن تاسیسات نقل مکان کنند. باید دانست که با وجود توان دقیق هدفگیری بمب های هوشمند و موشک های دور پرتاب، که دقت آن تا حد یک متری هدف است، به همان نسبت هم توان تخریبی آنان از حد اکثر شعاع برخوردار بوده و به همین دلیل باید تا سرحد امکان از هدف های احتمالی دوری گزید. هیچ خطری را بر اساس حدس و احتمال نپذیرید و تلاش کنید تا در منطقه ای امن به سر برید.

دوم) ماموریتی برای کنشگران و آنانی که در صحنه حضور خواهند داشت:

در صورت بروز جنگ، نظام های دیکتاتورمعمولا فشار و خفقان حاکم بر جامعه را افزایش داده و با بهانه های مختلف از قبیل همکاری با دشمن، جاسوسی بنفع دشمن، ارتباط با دشمن و اتهام های دیگر از این قبیل، دست به تسویه حسابی گسترده زده و با استفاده از جو ترس برجامعه، کلیه ی مخالفان خود را از میان برمی دارند و بطور خلاصه حکومت نظامی آلوده به جنایات بیشمار را جایگزین جو کنترل پیشین می نمایند. پیش بینی به راه انداختن قتل عام زندانیان سیاسی، بازداشت های گسترده و نیز اعدام های دسته جمعی را باید داشت. این بار باید برای مقابله با کشتار مخالفان و زندانیان آماده بود.

پس می توان پیش بینی کرد که رژیم در تدارک چنین جنایاتی خواهد بود. اما دو عامل می تواند حساب و کتاب آنها را به هم زند: نخست این که در حملات هوایی به پادگانها و مراکز استقرار نیروهای انتظامی و سپاه و بسیج، که از هدف های موج اول بوده و به شدت کوبنده و ویرانگر انجام خواهد گرفت، باحتمال قوی تعداد قابل توجهی تلفات به این نیروها وارد شده و نیروهای باقیمانده، اگر فرار نکرده و پنهان نشده باشند چندان قادر به آمدن به خیابانها و سرکوب و کنترل نخواهند بود. هم چنین باید به از بین رفتن مراکز استقرار رهبران نظام و از هم پاشیدن شبکه های فرماندهی و رهبری آنان اشاره کرد.

عامل دوم اما بستگی کامل و مستقیم به اراده و خواست کنشگران و آزادیخواهان و عملکرد آنان در قدم به قدم این مسیر خواهد بود. باید در همه جا حضور داشته باشید و همه چیز را ببینید و بر مبنای شرایط و داده های در صحنه تصمیم گرفته عمل کنید. می توانید در گروههای چندین نفره به قرارگاههای بمباران شده سپاه پاسداران و بسیج بروید، بطور یقین با دفاعی روبرو نخواهید شد و اگر هم کسی باقیمانده بود در مقابل شما مرعوب بوده و مقاومتی نخواهد نمود. تا جائیکه برایتان امکان دارد از این مکانها اسلحه و مهمات برداشته و به دیگران نیز خبر بدهید که به این گونه مراکز رفته و اسلحه و مهمات تا اندازه ی ممکن ذخیره تهیه کنند. این مسلح نمودن خود به چند منظور انجام می گیرد:

یکم این که در صورت مقابله با مزدوران حکومتی و یا ایادی اوباش شان بی دفاع نمانده و از خود دفاع کنید.

دومین دلیل، برای مسلح شدن، مرحله ی بعدی می باشد که در شرایط عدم حضور نیروهای امنیتی احتمال شورش و هرج و مرج بالا بوده و باید یک نیروی جایگزین تا حد امکان بتواند آرامش را در سطح کشور و کلان شهر ها برقرار کند. در کنار برقراری آرامش، کنشگران با آگاهی رسانی و تبلیغات، کنترل تدریجی را هم بطور سراسری در دست بگیرند که برای این کار، در اختیار داشتن رادیو و تلویزیون بسیار مهم است. با تکیه بر اصل مسلح بودن، این ایستگاه های فرستنده رادیو تلویزیون را اشغال و از آنها به پخش خبربرای داخل و خارج و آگاهی رسانی های لازم به منظور کنترل و برقراری آرامش تا حد امکان استفاده نمود.

از همین حالا آموزش سازماندهی بگیرید. یاد بگیرید که چگونه باید یک تیم عملیاتی پنج نفره را درست کرده و اداره کنید. چگونه باید اقدام کنید. چگونه باید افراد را آموزش دهید، توجیه کنید  و این که یک تیم چه سازمان و ساختاری باید داشته باشد و چگونه اداره شود.

در این مرحله کنشگران، که خود دارای سازماندهی هستند، به سرعت به تشکیل انجمن های محلی پرداخته و اداره ی آن محل را تا برقراری تشکیلاتی در سطح بالا تر به عهده ی همان انجمن محلی واگذار نموده خود به دنبال خاتمه دادن به عمر حاکمیت جمهوری اسلامی راه را ادامه می دهند. در این مرحله باید که ستاد مدیریت براندازی تشکیل شده و عملیات را گام به گام مدیریت نموده، مثلا با بستن فرودگاهها از فرار جنایتکاران رژیم پیشگیری نموده و یا با گماشتن نگهبانانی بر بانکها و موزه ها و همه جاهایی که می دانند ممکن است مورد غارت و چپاول قرار بگیرند، آن مکانها را سالم و دست نخورده نگهداری کنند و یا اینکه با عوامل جمهوری اسلامی که دستگیر می شوند چه رفتاری باید کرد و غیره….. به راه انداختن نیروگاههای برق رسانی، آبرسانی، و سایر تسهیلات برای ادامه زندگی از جمله وظایف ستاد کنترل خواهد بود.

 مسلم است که همه چیز به طور دلخواه و آرام پیش نرفته و نارسایی ها و رویدادهای ناخواسته ی زیادی اتفاق خواهد افتاد. ولی بدانید که صاحبان این آب و خاک شما هستید، وزیران و وکیلان و مدیران و گردانندگان آینده ی این مملکت شما هستید و اگر آن روز از پس چنین مهمی برآمدید، بطور یقین فردا هم از انجام کار های بزرگ و بزرگتر در نخواهید ماند.

نکته ای بر آن بسیار تاکید داریم ضرورت سازماندهی و کار جمعی از همین حالا می باشد.

دوباره تکرار می شود که این نوشته برای ترس و وحشت آفرینی نیست و تنها وضعیت و شرایط کشوررا بررسی کرده و در صورت بروز جنگ راه بهره برداری از آن را به سود مردم پیشنهاد می کند. آرزویمان اینست که با همت و عملکرد جوانان و زنان و مردان ایرانی رژیم ضد بشری جمهوری اسلامی پیش از وقوع هر نوع جنگ و کشتار ویرانی سقوط کرده و آزادی، بدون دخالت بیگانه و بدست خودمان به خودمان هدیه گردد. به امید آن روز.

پاینده ایران ، سرفراز باد ایرانی  

****

این جزوه با هدف آموزشی و آگاهی رسانی و برای پیشگیری نوشته شده است. در صورتی که آن را مفید می دانید به دیگران هم برسانید. نظرات، پیشنهادات، راهکارها و انتقادات خود را با ما در میان بگذارید:

Khodrahagaran@khodrahagaran.org

www.khodrahagaran.org

www.sazamandehi.org

---