روز کارگر روز نمایش قدرت سازمان یافته ی کارگران
موقعیت کنونی کارگران ایران در تاریخ صد ساله سابقه نداشته است. بیکاری فزاینده، قراردهای موقت و ناپایدار، عدم برخورداری از حق بیمه و تامین اجتماعی، دستمزدهای ناچیز، اخراج های گسترده، تغییر منفی و نادیده گرفتن تتمه ی قانون کار و نیز محروم کردن کارگران از حق تجمع و اعتراض و اعتصاب و نیز برخورد سرکوبگرانه با تشکل های مستقل کارگری. همه ی اینها کارگران کشور را در وضعیتی قرار داده است که جز اعتراض راهی برای احقاق حقوق خویش ندارند.
اعتراضات کارگری در سال های اخیر به طور گسترده اما پراکنده در جریان بوده است. وقت آن است که کارگران برای قدرت بخشیدن به حضور و خواسته های خود از پراکندگی بیرون آیند. این واقعیت که 80 درصد کارگران ایران در واحدهای کوچک و کارگاه های زیر 50 نفر به کار اشتغال دارند سبب شده است که نتوانند در مجتمع های بزرگ گردهم آیند و برای دفاع از حقوق خویش به طور جمعی و گسترده اقدام کنند. باید به این وضعیت خاتمه داد. کارگران باید همدیگر را بیابند و با هم به فعالیت مشترک بپردازند.
راه مناسب برای این منظور «خودسازماندهی کارگری» می باشد. کارگران شاغل یا اخراجی یک واحد باید با کارگران شاغل و یا اخراجی سایر واحدهای کارگری ارتباط برقرار کنند و با تداوم بخشیدن به تماس های منظم مسائل و مشکلات صنفی خویش را در میان گذاشته و با هم فکری، تصمیم گیری مشترک و هماهنگی دست به اقدام بزنند. این جمع ها زمینه ساز ایجاد «سندیکاهای کارگری» گسترده تر خواهند بود.
روز یازده اردیبهشت، روز کارگر، فرصت مناسبی است که کارگران کشور با حضور گسترده ی خود اقدام به یک قدرت نمایی طبقاتی در جامعه کنند. میلیون ها کارگر ایرانی می توانند در این روز با شرکت در تظاهراتی که قرار است در سراسر ایران انجام شود این پیام را به حکومت بدهند که یا باید هر چه سریعتر به خواست های آنها بپردازن و یا با هجوم کارگران به کل نظام مواجه خواهند شد. برخی از خواست های کارگران عبارتند از :
1) افزایش دستمزدها برای تعیین حداقل یک میلیون و 400 هزار تومان به عنوان حداقل حقوق
2) لغو قراردادهای موقت و سفید و عقد قراردادهای دائمی و تضمین شده
3) برخورداری کلیه کارگران از پوشش بیمه و تامین اجتماعی برای خود و خانواده هایشان
4) تغییر قانون کار با حضور نمایندگان واقعی کارگران
5) بازگشت کلیه ی کارگران اخراجی به کار
6) پرداخت حق بیکاری در طول دوران عدم اشتغال
7) به رسمیت شناختن حق ایجاد تشکل های مستقل کارگری
8) به رسمیت شناختن حق فعالیت های کارگری و اعتصاب و تجمع و تظاهرات
کمیته ی کارگری سازمان خودرهاگران از کلیه ی کارگران و فعالان کارگری می خواهد که با تلاش برای گسترش فکر و آموزش خودسازماندهی کارگری اجازه دهند که این نوع از کار در محیط های حرفه ای و اجتماعی گسترش یابد و بتواند راهکاری باشد برای تغییر کیفی در شرایط تاریخی طبقه ی کارگر و مزدبگیر در ایران.
در روز کارگر در ایران و سراسر جهان گردهم آییم و با بهره بردن از این فرصت یک حرکت کیفی و کمی را برای احقاق حقوق کارگران ایران و جهان آغاز کنیم.
کمیته ی کارگری سازمان خودرهاگران
سوم اردیبهشت 1391
www.khodrahagaran.org
سلام دوستان عزیز با مفاد فوق کاملا موافقم ولی (میلیون ها کارگر ایرانی می توانند در این روز با شرکت در تظاهراتی که قرار است در سراسر ایران انجام شود این پیام را به حکومت بدهند که یا باید هر چه سریعتر به خواست های آنها بپردازن و یا هجوم کارگران به کل نظام مواجه خواهند شد. جمله فوق از انجا که در شرائط کنونی امکان انجام ان نیست .نتنها هجوم به کل نظام که حتی بر گزاری تظاهرات . فقط به یک شعار تبدیل میشود و بازتابی جز سر خوردگی ببار نخواهد اورد