متن رسیده: آیا در روز جمعه ترک و فارس، دست در دست هم به یاری دریاچه ارومیه خواهند شتافت؟
اما سوال اصلی اینجاست که برای تحقق این امر چه مشکلات و موانع احتمالی موجود است؟
ما می دانیم که حکومت برای کنترل اعتراضات مردمی (از هر جنسی که باشد)؛ از هیچ کاری فروگذار نخواهد کرد بنابراین راه چاره در بررسی احتمالات بر اساس رفتارهای قبلی حکومت است.
اولین و مهم ترین احتمالی که از روی رفتارهای قبلی حکومت می توان انتظار داشت؛ تفرقه افکنی و ایجاد درگیری لفظی و سپس فیزیکی بین تماشاچیان ترک و فارس در داخل یا خارج ورزشگاه، در حین بازی یا بعد از بازی است. به این صورت که لباس شخصی های حکومتی در میان جمعیت حضور می یابند و با توهین به ترک ها (به صورت های مختلف)، باعث برانگیخته شدن خشم آن ها شوند و منتظر پاسخ متقابل بمانند. یقینا حکومت به این حد بسنده نخواهد کرد و از قبل طرح “استارت دعواهای لفظی و سپس فیزیکی” را خواهد ریخت؛ تا گروهی دیگر از عوامل خودشان با گروه اول به اصطلاح دعوای زرگری کنند تا به زد و خورد بینجامد و سپس خودشان را کنار بکشند. باز این هم ممکن است کارساز نیفتد و اینها خودشان با هم شروع به دعوا کنند و مردم به آن ها نپیوندند. هر چه این آگاهی قبلی در میان تک تک افراد بیشتر باشد؛ امکان وارد شدن تک تک این افراد به درگیری ها کمتر می شود و هر چه تعداد کمتری وارد این دعواها شوند؛ امکان ادامه اعتراض اصلی و بی توجهی به این گروه ها بیشتر می شود.
غیر از جلوگیری از همبستگی بین مردم و ادامه اعتراض، نتیجه دیگر این است که حکومت برای سرکوب، بهانه لازم را به دست آورده و نیروهای ویژه سرکوب وارد عمل می شوند و نه تنها به بهانه آرام کردن اغتشاش به شدیدترین وضعی مردم را می زنند بلکه از فیلم های درگیری ساختگی شان، خوراک تبلیغاتی برای نشان دادن این جماعت به عنوان اغتشاش گران استفاده خواهند برد و سازمان دهی اعتراضات بعدی مشکل تر خواهد بود.
مشابه همین وضعیت در بسیاری مناسبت ها و در جریان اعتراضات جنبش سبز به وجود آمد. به عنوان مثال وقتی مردم برای اعتراض به مرگ آیت الله منتظری به جلوی درمنزل ایشان رسیدند؛ گروه کم تعدادی از نیروهای لباس شخصی، حیدر حیدر گویان به سمت جمعیت حمله کردند و پلیس ضد شورش هم در محل حاضر بود و هیچ کاری نمی کرد. به محض اینکه بخشی از جوانان عصبانی شدند و شروع به واکنش متقابل کردند و به طرف این جمعیت سنگ پرتاب کردند؛ پلیس ضد شوش هم وارد عمل شد و شروع به ضرب و شتم مردم معترض به بهانه آرام کردن اغتشاش کرد!!!
در آن شرایط، گروهی از افراد با تجربه تر سعی کردند جلوی واکنش متقابل را بگیرند ولی کاملا موفق نشدند و جمعیتی که به طور عادی مورد حمله پلیس ضد شورش قرار نمیگرفت و صف نیروهای گارد ویژه را در نزدیکی خود و آرام می دید؛ در اثر این درگیری ساختگی، مورد حمله شدیدی قرار گرفت و جمعیت پراکنده شد!
حال در این شرایط هم بعید نیست که حکومت دست به اقدام مشابه بزند و ابتدا از خشم متقابل جوانان به عوامل حکومتی – اگر نشد! – سپس با دعواهای لفظی ساختگی با گروه دومی که وارد عمل می شود – اگر باز هم نشد! – با دعواهای فیزیکی بین این دو گروه، سعی در کشاندن مردم به دعواهای قدیمی قومیتی داشته باشد. که اگر معترضین در این شرایط از این دو گروه فاصله بگیرند؛ عملا توطئه های اینچنینی خنثی خواهد شد و دو گروه عوامل رژیم حسابی به خدمت هم خواهند رسید!!!
اما در چنین شرایطی چه می توان کرد که هم از ادغام جوانان معترض در دو گروه مذکور جلوگیری کرد تا نیروی مردمی که باید صرف اعتراض شود؛ صرف درگیری های پوچ نشود و هم اینکه نیروهای ضد شورش بهانه برای سرکوب شدید و اعمال خشونت بیشتر نداشته باشند؟
بهترین شیوه این است که به محض اینکه این چنین وضعیتی رخ داد (درگیری های ساختگی با طرح توهین قومیتی)، به سرعت اطراف این دو گروه خالی شود. در این شرایط، هم امکان پیوستن جوانان به این دعواها کمتر می شود – چون افراد در این شرایط از اکثریت پیروی می کنند و از معرکه دور می شوند – هم وقتی پلیس بخواهد به جماعت حمله کند؛ در واقع فقط می تواند نیروهای خودش را بزند که این هم غیرممکن است!
اما چگونه می توان انسجام بیشتری در این شیوه عمل به وجود آورد؟
اطلاع رسانی!
اطلاع رسانی!
اطلاع رسانی!