نبرد اجتماعی در ایران می تواند از این قانونمندی پیروی کند :
مراحل نیروهای حکومتی نیروهای مردمی
مرحله ی کنونی سازمان یافته و در موضع قدرت پراکنده و در موضع ضعف
مرحله ی از هم پاشیدگی وضعیت اقتصادی سازمان یافته اما در آماده باش پراکنده و در حالت عصیانگری
مرحله ی آغاز اعتراضات و شورش ها سازمان یافته و بی روحیه سازماندهی تدریجی شورش ها
مرحله ی فروپاشی درونی نظام از هم پاشیده و بی روحیه سازمان یافته و در موضع قدرت
تحقق این روند از یکسو به شرایط عینی بستگی دارد و از طرف دیگر به اراده ی کنشگران جامعه برای سازماندهی. شرایط عینی دارد برای فروپاشی اقتصادی رژیم فراهم می شود. اما نیاز به عنصر سازمانده می باشد.