پیوند سقوط رژیم با برون رفت از بن بست تاریخی

پیوند سقوط رژیم با برون رفت از بن بست تاریخی

تلاش و مبارزه و فداکاری برای پایین کشیدن رژیم جمهوری اسلامی زمانی معنا می یابد که در مسیر برون رفت جامعه ی ایرانی از بن بست تاریخی خود باشد. بن بست تاریخی ایران استبداد خشن است که جمهوری اسلامی نمودی از آن است، اما تمام آن نیست. سرنگونی جمهوری اسلامی به معنای پایان استبداد خشن در ایران نیست، باز هم نمودی دیگر می تواند بروز کند، با اسم و با شکلی دیگر. برای ایجاد پیوند میان این دو باید جنبشی را برپا کرد که راه استقرار یک رژیم استبدادی دیگر را پس از جمهوری اسلامی مانع شود. برای این منظور نیز بهترین راهکار این است که مردم را به دو عنصر «آگاهی» و «سازماندهی» مجهز ساخت. باید بدانیم مردمی بسیار «آگاه» و فاقد «سازماندهی» نمی توانند از حق خود دفاع کنند. بنابراین باید پس از تامین حداقلی از «آگاهی» اکثر تلاش را بر روی «سازماندهی» مردمی متمرکز کرد. در سایه ی شکل گیری قدرت سازمان یافته ی مردم این امکان خواهد بود که علاوه بر پایین کشیدن رژیم فعلی بتوان مانع از استقرار یک دیکتاتوری در آینده شد. برای این کار باید از همین حالا فکر و آموزش سازماندهی را به میان توده ها برد تا بتوانند خود را برای نقش آفرینی متشکل، فعال و جهت دار در جامعه آماده سازند.
سازمان خودرهاگران به عنوان استراتژی در پی گسترش و تقویت قدرت اجتماعی یعنی قدرت سازمان یافته ی مردم می باشد.