کارخانه ویو. مه. زیر کنترل کارگران آغاز به کارکرد.

کارخانه ویو. مه. زیر کنترل کارگران آغاز به کارکرد.

جمعه 8 فوریه 2013

“این ما ئیم که خمیر میکنیم، ولی با این وجود نان نداریم.
این مائیم که ذغال سنگ را بیرون میکشیم، ولی با این وجود سردمان است.

ما همان هائی هستیم که هیچ نداریم، ولی میائیم که دنیارا بگیریم.”
تاسوس لیوادیتیس، شاعر یونانی (1922-1988)

در اوج بحران، کارگران ویو. مه. قلب استثمارو مالکیت را نشانه گرفته اند.

با بیکاری که به 30 درصد رسیده کارگران خسته از درآمد به صفررسیده ، بیمارازگنده گوئی ها، وعده ها و مالیاتهای بیشتر، عدم دریافت دستمزد از ماه مه 2011 با کارخانه ای روبرو هستند که ازسوی دارندگانش رها گردید ه است. ، کارگران ویو. مه.، اعلام میدارند که با تصمیم شورای عمومی خود، بگونه ای فاطع تصمیم گرفته اند برای اینکه قربانی شرایط بیکاری دائمی نشوند، راه مبارزه را در پیش گیرند.وکارخانه را خود بدست گرفته وخودشان آنرا اداره کرده و بکاراندازند. بوسیله یک پیشنهاد رسمی بتاریخ اکتبر2011، کارگران تاسیس یک تعاونی زیر کنترل کامل و مستقیم کارگران را اعلام داشته وخواهان به رسمیت شناخته شدن این تعاونی و دیگرنهادهای همانندی که پس از آن ایجاد خواهند شد گشتند. همزمان آنها خواستاردریافت پول لازم برای براه انداختن کارخانه شدند، پولی که به هرحال به خودشان، به کسانی که ثروت جامعه را تولید میکنند تعلق دارد. نقشه ای که کشیده شده بود با بی اعتنائی حکومت و بوروکراسی سندیکا روبروگردید. ولی ازسوی جهان کارگری وجنبش های اجتماعی که ازراه تاسیس سازمانی به نام ابتکاربازهمبستگی (Open Initiative of Solidarity) درسالونیک وسپس با روش های ابتکاری مشابه در بسیاری ازشهرهای دیگر، در شش ماه گذشته کوشیده اند پیام ویو. مه. را در سراسر جامعه پخش نمایند، با هیجان فوق العادهای پذیرفته شد.

اینک هنگام کنترل ویو. مه. ازسوی کارگران است.

کارگران ویو. مه. دیگر نمیتوانند بیش از این منتظر انجام شدن وعده های رایگان پشتیبانی بمانند (حتا وزارت دارائی هرگزوعده وزارت کاررا برای کمک اظطراری 1000 اوروئی تصویب نکرده است).
اینک زمان آن است که کارخانه ویو. مه. – وهمچنین هرکارخانه دیگری که در حال بسته شدن، ورشکستگی یا اخراج کارگران است – بوسیله خود کارگرانشان، و نه اربابان گذشته یا جدید، بازگشایی شوند. مبارزه نباید فقط به ویو. مه محدود گردد، بلکه برای اینکه پیروزشود، باید عمومی گردیده وبه تمام کارخانه ها وشرکتهائی که بسته میشوند سرایت داده شود، زیرا تنها ازراه یک شبکه خودمدیریتی کارخانه ها است که ویو. مه. خواهد توانست کامیاب گردیده و چراغ راه را بسوی یک سازمان نوینی از تولید و اقتصاد، رها از استثمار، بی عدالتی و سلسله مراتبی روشن نماید.
هنگامی که کارخانه ها یکی پس ازدیگری میبندند، تعداد کارگران بیکار یونان به 2 ملیون نزدیک شده وبخش بزرگی ازمردم محکوم به فقر وبدبختی از سوی ائتلاف پاسوک – ان د- دیمار که سیاست های دولتهای پیشین را ادامه میدهند میباشند، درخواست برای اداره کارخانه ها زیر کنترل کارگران تنها پاسخ به بیکاری بشمار میاید، بهمین دلیل، مبارزه ویو. مه. مبارزه همگان است.

ما از تمام کارگران، بیکاران و آنهائی که از بحران آسیب دیده اند میخواهیم درکنار کارگران ویو. مه. ایستاده و آنهارا درتلاششان برای عملی کردن این ایمان که کارگران میتوانند بی قطب نما آنرا اجرا نمایند پشتیبانی کنند. ما آنها رافرا میخوانیم دریک مبارزه سراسری و کاروان همبستگی که درپایان 3 روز مبارزه درسالونیک تشکیل خواهد شد شرکت نمایند. ما ازآنها میخواهیم مبارزه را از آن خود دانسته و نبردهای خود را درمحل های کارخود، با روشهای مستقیم دموکراتیک، بدون حضور بوروکرات ها، و دریک اعتصاب عمومی سیاسی برای بیرون راندن آنهائی که زندگی ما را ویران میکنند سازمان دهند، ما کارگران را فرا میخوانیم که خواهان ایجاد کنترل مستقیم کارگران برکارخانه ها و تمام محصولات تولید ی آن گردیده و اقتصاد و سیاستی را که دوست دارند ،یعنی یک جامعه بی ارباب سازمان دهند.
وفت ویو. مه. است. برویم سر کار
راه را برای خود مدیریتی کارگران در همه جا هموار کنیم!
راه را برای یک جامعه بی ارباب هموار کنیم!