گفتم و گفت : راستی، اگه شورش شد چه کنیم؟

راستی، اگه شورش شد چه کنیم؟

——————————–

گفتم: چیه، خیلی تو خودتی؟

گفت: دارم فکر می کنم این وضع به کجا می خواد بکشه؟

گفتم: کدوم وضع؟

گفت: وضع اقتصادی را می گم. این گرانی، قیمت ارز، طلا، کسادی، رکود و حذف یارانه ها…

گفتم: خوب معلومه که به کجا می کشه.

گفت: چی می شه؟

گفتم: خوب مردم جونشون به لب می رسه و می ریزن تو خیابونا…

گفت: یعنی می گی شورش می شه؟

گفتم: البته که می شه.

گفت: خوب، اگه این طور شد چه باید کرد؟

گفتم: باید آماده بود،

گفت: برای چی آماده بود.

گفتم: برای شورش ها. باید از حالا آماده شد.

گفت: که چه کار کنیم؟

گفتم: خوب ببین، شورش یعنی مردم عصبانی هستند و می ریزند تو خیابانا، اما بعدش چی می شه؟

گفت: همون، من به فکر بعدش هستم.

گفتم: خوب معلومه، اگه یک عده ای از قبل در این مورد فکر و برنامه ریزی کرده باشند خیلی کارها می شه کرد.

گفت: مثلا چی؟

گفتم: مثلا این که شورش را به یک حرکت بزرگ مردمی که دارای هدف باشه تبدیل کرد.

گفت: آخه چه جوری؟

گفتم: ببین، خیلی سخت نیست، اگه یک سری از مردم از قبل تیم هایی را تشکیل داده باشند، وقتی شورش آغاز شد این تیم ها شروع می کنند به هدایت مردم به سوی هدف های مشخص.

گفت: مثلا چه هدف هایی؟

گفتم: خوب، تمام مراکز و پایگاه های حکومتی، اداره های دولتی، مقرهای بسیج و نیروی انتظامی

گفت: ولی مردم چطوری می تونن این کارو کنن

گفتم: با تسخیر یکی دو پایگاه کوچک شروع می شه، یا از طریق همین گشت های نیروی انتظامی که در خیابان گیر مردم می افتند،

گفت: یعنی از این طریق مردم خود را مجهز می کنن.

گفتم: بله. و با همین تجهیزات اولیه می رن به سراغ هدف های بزرگتر مثل پایگاه ها و پاسگاه ها

گفت: ولی رژیم نیروی کمکی براشون می فرستن

گفتم: دقیقا: برای همین باید راه ها و خیابان ها را بست

گفت: چطوری؟

گفتم: خوب با گذاشتن وسایل و ماشین و سطل آشغال و سنگ  و لاستیک آتش زده و غیره

گفت: بعد چی می شه؟

گفتم: نیروهای مردمی باید بر سر راه خود تمام مراکز دولتی را تصرف کنند و از امکانات آن برای پیشبرد کار استفاده کنند.

گفت: یعنی غارت کنن؟

گفتم: نه، هدف غارت نیست، چون این ها مال و اموال متعلق به مردم است، منظورم آن امکاناتی است که برای ادامه حرکت و تسخیر پایگاه های بیشتر بتوان مورد استفاده قرار داد.

گفت: و این می تونه جاهای مختلف شهر صورت بگیره

گفتم: بله، مردمی که در گوشه و کنار شهر شورش کردن باید سعی کنن از همدیگر خبر بگیرن و به هم خبر بدن

گفت: و باید خبرها را به رسانه ها بدن

گفتم: بله، باید سریع اخبار و اطلاعات و عکس و فیلم را به رسانه های خارج از کشور منتقل کرد

گفت: تا زمانی که صدا و سیما تسخیر شود

گفتم: بله، اونه که دیگه عالی می شه، چون می شه از طریق اون پیام برای همه مردم فرستاد در سراسر ایران و دعوت کرد که به خیابان ها بیایند.

گفت: و جاهای مهم دیگری هم هست که باید تسخیر بشه

گفتم: بله، خیابان پاستور، ریاست جمهوری، مقر ولی فقیه، مجلس، مقر فرماندهی سپاه، زندان اوین و …

گفت: این جوری کمر رژیم می شکند

گفتم: بله، مردم باید دوربین های نصب شده در خیابان ها را از کار بیاندازند و تلاش کنند که خیابان ها و ساختمان های وزارتخانه ها را در اختیار بگیرند.

گفت: آیا مردم باید حساب ماموران و عوامل رژیم را برسند

گفتم: مردم باید آنها را بازداشت کنند. البته کسی اگر مقاومت کند و در مقابل مردم بیاستد از بین می رود، اما هر که تسلیم می شود را باید با کمال انسانیت بازداشت و نگه داری کرد تا بعدها به طور عادلانه محاکمه شود.

گفت:ولی مردم خشمگین اند، رحم نمی کنند.

گفتم: شک نیست. باید آگاهی رسانی کرد. اما این به نفع خود ماموران و عوامل رژیم است که از حالا خود را از حکومت جنایتکار جدا کنند