گفتم و گفت: مبارزه کردن با ادای مبارز ه فرق دارد
باید در مقابل سرکوب مقاومت به خرج دهند. سرکوب را باید عقب راند و این یعنی عمل کردن و حرکت کردن به شیوه ی تهاجمی.
باید در مقابل سرکوب مقاومت به خرج دهند. سرکوب را باید عقب راند و این یعنی عمل کردن و حرکت کردن به شیوه ی تهاجمی.
در این میان بدیهی است که مخالفان نظام می توانند منتظر فرصت هایی استثنایی باشند که بهره بردن از آنها نیازمند سازماندهی، برنامه ریزی و کسب آمادگی از قبل دارد.
«محمدعلی میرزا» رهبر ضد انقلاب مشروطه با همدستی ارتجاع از یک سو و کلنیالیسم روس و انگلیس از سوی دیگر، مشروطهخواهان را با استفاده از هر فرصت، سرکوب و غارت و شکنجه و کشتار می کرد؛ مردم بویژه کارگران نیز آرام ننشسته بودند و از جبهههای مختلف ارتجاع و استبداد را مورد حمله قرار میدادند. یکی از پایگاههای مبارزه، سندیکاهای کارگری بود که علیرغم جوانی و کمتجربگی مبارزه خود علیه ارتجاع را به خوبی سازمان میداد.
ایرانیان و تشکل های سیاسی ایرانی برای به هم نزدیک شدن نخست می بایست برای یکدیگر ارزش و احترام درونی قائل شوند. نه شکل و ادا، درونی و واقعی.
سازمان خودرهاگران هموطنان را تشویق می کند که به هر نوع کار جمعی که سبب در کنار هم بودن و با یکدیگر فعالیت کردن می شود روی آوریم. تلاش کنیم روحیه دوستی و اعتماد را افزایش داده و انفعال حاکم را از میان ببریم.
پیاده رویهای معترضانه، روشن و خاموش کردن چراغها، مداخله در برنامه های تلویزیون رسمی دولت و نمونه های بسیار دیگری از اعتراضات جمعی، همگی شعله های فرآیند رسیدن به آزادی مردم لهستان را زنده نگه داشتند. رژیم استبدادی “مستحکم” لهستان در پی سالهای بعدی فروریخت!
با درستکاری، صداقت، شفافیت، همدردی، همنوع دوستی و رفاقت و صمیمیت و همدلی می توانیم رژیم سراسر فساد و تباهی و رذالت را پایین بکشیم.
خود آگاهی >> خودسازماندهی >> خودرهایی >> خودگردانی >> خودشکوفایی
از تکرار این حرف که « ایرانی ها نمی توانند با هم کار کنند» بپرهیزیم. به ارائه ی یک ادبیات دیگر روی آوریم.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes