Cacerolazob اعتراض با قابلمه کوبی

Cacerolazob

 اعتراض با قابلمه کوبی

ترجمه و تنظیم از

کمیته نافرمانی مدنی سازمان خودرهاگران

شهریور 1391

 Cacerolazob

  Cacerolazob  نام یک نوع مشخصی از اعتراضات اجتماعی است که در کشورهای اسپانیایی زبان مثل آرژانتین، شیلی، اروگوئه و اسپانیا تجربه شده است . اخیرا در کشورهای انگلیسی زبان نیز این روش به کار گرفته شده است . این کلمه از دو بخش تشکیل شده یکی  cacerola   به معنی قابلمه در زبان اسپانیایی و پسوند   azo  به معنی عمل کوبیدن یا ضربه زدن که ترکیب آن دو کلمه اکنون معنی خاص خود را حمل میکند که بر هر نوع تظاهرات ناگهانی اطلاق میشود .

نحوه اجرای این شکل از اعتراض  به این صورت است که تعداد بیشماری از مردم با ایجاد سر و صدای بسیار از طریق کوبیدن ملاقه و قاشق بر قابلمه و دیگ قصد جلب توجه حکومت نسبت به خواسته ها و اعتراضاتشان را دارند . ویژگی این نوع تظاهرات اعتراضی آنست که مردم از درون خانه خود دست به این کار می زنند بنابرین برای اینکه این صدا شنیده شود لازم است شمار بسیار زیادی در آن شرکت کنند و به طور همزمان از حرکت حمایت کنند.
به نمونه هایی از این حرکت بپردازیم :

آرژانتین
این نوع از اعتراض برای نخستین بار در زمان سالوادر آلنده در سال ۱۹۷۱ در شیلی و در مبارزه با کمبود محصولات صنعتی آشکار شد
زمانی که این شیوه ابراز نارضایتی در کانادا به کار گرفته شد، در انگلستان از آن به صورت   casseroles یاد شد به  جای  cacerolazo که فرم اسپانیایی آنست.
یکی از متاخر ترین و بزرگترین این نوع از تظاهرات درسال ۲۰۰۱ ودر کشور آرژانتین روی داد . این تظاهرات در اعتراض به  معلق کردن حساب های بانکی افراد  به دنبال یک سری اقدامات  دولت برای حل بحران اقتصادی از طرف طبقه ی متوسط آرژانتین سازمان داده شد. این حرکت زمانی روی داد که مردم متوجه شدند وقتی میخواهند مبالغ  هنگفتی از حساب های خود را فورا بر داشت کنند و یا حساب های خود را ببندند در خواستشان مورد پذیرش واقع نمی شود .از آنجا که پروسه قانونی داد خواهی بسیار کند پیش می رود، مردم تصمیم گرفتند که خواسته هایشان را در خیابان ها طرح کنند.
وقتی «پزو» (واحد پول آرژانتین) به سرعت ارزش خود را از دست داد و ارز های خارجی راه فرار را در پیش گرفتند،  دولت خود سرانه نرخ برابری پزو نسبت به دلار را تغییر داد و امکان دسترسی به موجودی های پس انداز را هم از مردم گرفت. مردم می دیدند که روز به روز بخشی از ارزش موجودی های آنها در سراشیبی به سوی نابودی است. این که دادگاه ها و مسولین امر هم خود را پاسخگو نمی دانستند بیشتر تظاهر کنندگان را به خشم آورد.
اولین  تظاهرات از این گونه، خود جوش و  بدون وا بستگی حزبی بود. به طورسنتی تظاهرات بر علیه حکومت در آرژانتین از طرف کنشگران اتحادیه های کارگری و گروه های کم در آمد و  در قامت حمل پلاکاردهای های بزرگ ، طبل  و آتش بازی ها به نمایش در می آمد ، ولی  حالا این تظاهرات خود جوش  به وسیله ی کارکنان طبقه ی متوسط ، خانم های خانه دار و کارکنان فنی  که پیش از آن در هیچ نوع فعالیت مردمی سیاسی در گیر نبودند شکل می گرفت.

پس از مدتی البته cacerolazo به  یک پدیده ی سازمان یافته بدل شد که در اغلب موا قع ماهیتی سرکش علیه عملکرد بانکها داشت. بسیاری بانکها مورد حمله تظاهر کنندگان قرار می گرفتند، سر در آنها با اسپری رنگ تخریب می  شد، شیشه پنجره ها شکسته می شد، ورودیه های آنها با تایرهای آتش گرفته غیر قابل رفت آمد می شد و حتی اموال آنها در بعضی مواقع به تسخیر مردم در می آمد .
تجربه ی خونین دسامبر ۲۰۰۱ که هنوز در خاطره ها باقی است موجب شد که حکومت از قدرت پلیس برای بر خورد با تظاهر کنندگان استفاده نکند و تنها آنها را در مراکز حساس به عنوان ستونی باز دارنده قرار دهد. دولت این سیاست را در برخورد با راه پیمایی بیکاران به نام  piquetero که با خواست شغل و بیمه بیکاری به میدان آمده بودند نیز منش خود قرار داد. در۲۴  سپتامبر ۲۰۰۲  که تظاهراتی در اعتراض به بالا رفتن بهای خدمات عمومی رخ داده بود این شیوه از اعتراضات به صورت پراکنده باز هم به نمایش گذارده شد. به تدریج که شرایط اقتصادی و مالی عمومی استوارتر شد و حکومت محدودیت ها را نسبت به بر داشت از حساب پس انداز ها آسان تر کرد این شیوه از اعتراضات هم به آهستگی رو به خاموشی گرایید.
در ۳۱ می سال ۲۰۱۲ ، تظاهراتی از این قبیل در سطحی به مراتب کوچکتر از سال ۲۰۰۱ – ۲۰۰۲،  ولی فراگیرتر در میان مناطق طبقه متوسط نشین از طریق اینترنت سازمان دهی شد. این تظاهرات علیه چندین مورد بود:  مقررات مربوط به کنترل معاملات ارز خارجی که به وسیله دولت  مقرر شده بود،عدم امنیت، تجاوز به حقوق شهروندی از طریق اعمال کنترل های جدید بر مسا فرین به آرژانتین، رفرمهای مالی بیشتر مربوط  به  مناطق پر جمعیت آرژانتین که  مالیات بر املاک آنها بیش از سه برابر شده بود و بسیاری مطا لبا ت مربوط به مفاسد علیه دولت و دولتمردان.
در ۷ ژوئن ۲۰۱۲ ،تظاهرات عظیمی از این نوع بر پا شد. نزدیک به چندین هزار نفر در Plaza de Mayo شرکت کردند که  به چهار راه خیابانهای اصلی کشیده شد. چندین صد نفر معترض در ۱۴ ژوئن در همان محل پلازا  تظاهرات را ادامه دادند.
در ۳۱ مه و اول ژوئن تظاهراتی از همین دست در مناطق مرفه نشین از طریق اینترنت سازمان داده شد. دلیل یک دست و مشخصی برای انگیزه این  تظاهرات نمی شود بیان نمود. دلائل پراکنده ای که بر جسته ترین آن اعتراض به مقررات مربوط به کنترل معاملات ارزی دولت  Cristina Kirchner  بود.
و با درجه کمتری از پوشش، علیه تبهکاری، اعتراض به تغییرات مقررات مالی مربوط  به مالیات بر املاک و مفاسد منتسب به دولت در سر تا سر آرژانتین را می توان نام برد .
کانادا
در سال ۲۰۱۲ شهروندان ایالت کبک کانادا  با استفاده از  تکنیک cacerolazo   بر علیه لایحه  قانونی ۷۸ که در ماه می به تصویب رسیده بود اعتراض خود را به نمایش گذاردند. بر اساس این لایحه، به دنبال تظاهرات خشنوت آمیزی که در مونترال و ویکتوریاویل، حق  برگزاری تجمعات  محدود شده بود.  هدف این لایحه تامین حق دسترسی به کلاس های درس برای دانشجویان غیر فعال و حمایت از مراکز تجاری و شهروندان در مقابل خشونت دانشجویان معترض ذکر شده بود. این لایحه از طرف عفو بین الملل، انجمن وکلای کبک و سازمان ملل متحد مورد انتقاد قرار گرفت. حکومت محلی استان کبک و حکومت مرکزی کانادا انتقاد سازمان ملل را خارج از حوزه ی اختیارات آن دانستند. و این موضوع در حال حاضر در دادگاه مورد بررسی است.

تعدادی تظاهرات قابلمه و ملاقه در چندین شهر کانادا و به خصوص در چندین منطقه مونترال و کبک در حمایت از دانشجویان معترض بر گزار شد .

شیلی
۱۹۷۱-۱۹۸۹
حرکت های اعتراضی قابلمه زنی در سال ۱۹۷۱ در شیلی در اعتراض به کمبود ها در دوره ی سالوادور آلنده آغاز شد. در سال ۱۹۷۳ با شدت گرفتن مشکل کمبود ها cacerolazo  تبدیل به یک حرکت همه جا گیر اعتراضی علیه دولت شد . پس از آنکه آگوستو پینوشه قدرت را در سال ۱۹۷۳ به دست گرفت  cacerolazo  برای مدتی از بین رفت تا بحران سال ۱۹۸۲-۱۹۸۳. از آن زمان دوباره ادامه پیدا کرد تا سال ۱۹۸۸ که رژیم پینوشه ضعیف شد و بالاخره دو سال بعد قدرت را به کلی از دست داد.
cacerolazo در سال ۲۰۱۱   به دو دلیل سازمان داده شدند :  در ۱۵ مه، کوبیدن بر قابلمه ها در چندین شهر در اعتراض به پروژه سد سازی HidroAysen بود . در آگوست همان سال دو بار یکی در تاریخ چهارم و دیگری در هشتم اوت cacerolazo  در سرتاسر کشور در حمایت از اعتراضات دانشجویی بر پا شد .

ایسلند
در سال ۲۰۰۸ به دنبال بحران مالی اعتراضات مردم با نام «انقلاب وسایل آشپزخانه» به انفجار در آمد. علت بر گزیدن این نام آن بود که مردم دیگ و قابلمه را با وسط خیابان آوردند و با قاشق و چنگال بر آنها می کوبیدند .

مکزیک
در سال ۲۰۰۶ به دنبال سرکوب اعتصاب معلمین  توسط پلیس  که  Oaxaca  نامیده  می شد، ۵۰۰۰ زن با قاشق و ملاقه در حالی که بر قابلمه می کوبیدند رژه رفتند. آنها تا میدان شهر و سپس تا ایستگاه تلویزیون ۹ رژه رفتند. آنها در خواست یک ساعت وقت از فرستنده را داشتند تا بگویند در تظاهرات   Oaxaca  بر آنها چه رفته است.  داستانی که از طرف حکومت سانسور و بر علیه معترضین بزرگ نمایی شده بود .وقتی مسولین با در خواست آنها موافقت نکردند زنها در حالیکه هنوز قابلمه و قاشق را حمل می کردند وارد ایستگاه تلویزیون شدند و آن را به اشغال خود در آوردند. آنها توانستند به طور زنده صدای اعتراض مردم را پخش کنند.

اسپانیا
حدود ۹۰ % مردم اسپانیا علیه جنگ با عراق بودند. در سال ۲۰۰۳ خشم مردم با اعتراضات در شکل  cacerolazo  بر علیه حکومت که جنگ را حمایت می کرد بیرون زده شد. مردم از خانه ها شروع به اعتراض کردند . با خاموش و روشن کردن چراغ هایشان و ایجاد سر و صدا مثل سوت زدن و کوبیدن بر قابلمه صدای اعتراض خود را بلند کردند.  همزمان در شانزده خیابان شهر  Huesca هم چراغ ها در حمایت از “جنبش چراغ”  خاموش می شدند .

——————————————————
منبع:   http://en.wikipedia.org/wiki/Cacerolazo

www.sazamadnehi.org