سازماندهی مردمی
سازماندهی مردمی گام اصلی بنای جامعه ی انسانی است.
استقرار
سازماندهی مردمی ضمانت استقرار نهادینه آزادی است.
سازماندهی مردمی ضمانت استقرار نهادینه آزادی است.
آیا در جامعه ای مانند ایران امید به استقرار دمکراسی در آینده وجود دارد؟
استقرار دمکراسی نیاز به بستر مناسب دارد و این بستر را افرادی پدید می آورند که ارزش ها و رفتار دمکراتیک را در خود درونی کرده اند و به کار می بندند.
خودرهاگران: قدرت اجتماعی یعنی مدیریت سازمان یافته ی مردم بر سرنوشت خویش
فرایند استقرار تدریجی و همزمان سه عنصر آزادی، عدالت اجتماعی و مردمسالاری جز از طریق نیروی سازمان یافته ی مردم ناممکن است. واگذاری این مسئولیت به یک اقلیت که بخواهد اکثریت را نمایندگی کند محکوم کردن این طرح به شکست است. حضور آگاه و سازمان یافته ی مردم ضروری است.
“روشنفکری دینی” درباره مناظره سروش دباغ با عطا هودشتیان در برنامه پرگار
روشنفکر کسی ست که غم دوران دارد و از اینرو باید به مشکل عصر تاریخی خود بپردازد، و در هر دوره این مشکل متفاوت مینماید. مسئله اصلی دوران ما در ایران امروز “گذر از استبداد دینی” ست. مقوله “گذر” در اینجا هم سیاسی و هم فلسفی است و نقد قدرت و دین را توامان در بر می گیرد. همینجاست که جایگاه فیلسوف از روشنفکر جدا می شود. اگر این فاصله وجود نداشت، مارکس نمی گفت: فیلسوفان جهان را تفسیر کردند، حال آنکه باید آنرا تغیر داد! پس روشنفکر نمیتواند تنها مفسر دوران باشد، اگر اینگونه باشد، نقش روشنگری و آگاه سازی اجتماعی نخواهد داشت.