مشکل در تمرکز قدرت در دست غيرکُرد و غيرآذری نيست، مشکل در تمرکز قدرت در دست حکومت است، هر حکومتی. راهکار در جدا شدن کُرد و آذری از مجموعه‌ی ايران نيست، در اين است که قدرت اجتماعی در جای‌جای ايران شکل گيرد. نياز به اين است که شهروند ايرانی، آذری و خراسانی و خوزستانی و بلوچ و کُرد و غيره در سرنوشت اجتماعی خويش و نه در جست‌وجوی تعيين تکليف قومی خويش فعال شوند.
بهروز آلاخانی مبارز کرد در مرز اعدام است.
برای نجات جان او به خیابان‌ها بیائید.
در هیچ کجای تاریخ و در هیچ جامعه ای صد در صد جمعیت برای تغییر و دگرگونی بپا نمی خیزد. این کار همیشه به وسیله درصد کوچکی آغاز می شود و به تدریج گسترده می شود. آن چه مهم است این است که آن درصد کوچک پذیرای مسئولیت نقش خود شود.
منتظر بروز این انفجار اجتماعی نباشند تا دست به کار شوند، آن زمان خیلی دیر است که بخواهیم مانع از خونریزی های کاذب شویم. زمان پیش بینی و اقدام برای این موارد از همین حالاست، از طریق سازماندهی و ایجاد جمع های سازمان یافته که توانایی عمل دارند.
بزرگترین ضرری که تحمل ما نسبت به رژیم می تواند داشته باشد این است که جمهوری اسلامی کشورمان را به نقطه ای برساند که دیگر آزاد کردن و یا نکردن میهن تاثیری بر آینده ی آن نداشته باشد. تا دیر نشده باید اقدام کرد.
در کشور ما ایران، خشونت و رفتارهای ضد انسانی توسط سردمدارانش، اعمال و تشویق و ترغیب می شود. نمونه این گونه رفتارها برخورد توهین آمیز و غیر انسانی ماموران امنیتی پلیس ارشاد و نظایرآن با مردم، شلاق در ملا عام، سنگسار و اعدام های خیابانی را می توان نام برد.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes
