سازماندهی مردمی
سازماندهی مردمی گام اصلی بنای جامعه ی انسانی است.
سازماندهی مردمی چارچوب رشد مسئولیت پذیری توده هاست.
سازماندهی مردمی چارچوب رشد مسئولیت پذیری توده هاست.
انقلاب همیشه کارِ یک اقلیت است.
انقلاب همیشه کارِ یک اقلیت است. همه ی انقلاب ها به وسیله یک اقلیت صورت گرفته اما یک اقلیتِ غیرعادی. اقلیتی که قادر به نقش آفرینیِ عجیبی است. و این ها هستند که انقلاب را پیش می برند. اکثریت به قول انگلیسی ها free rider هستند.
آیا در ایران انقلاب یا چیزی شبیه به آن صورت می گیرد؟
آیا در ایران انقلاب یا چیزی شبیه به آن صورت می گیرد؟
ممکن است، اما براساس قانون ۸۹ دقیقه و دقیقه ی ۹۰٫ یعنی چه ؟
درباره ی خودسازماندهی
خودسازماندهی یعنی اعضای یک جمع به طور مشترک تصمیم گیری می کنند. میان خود تقسیم کار می کنند و سپس با هماهنگی شروع به اجرای تصمیمات می کنند.
سازماندهی باید به خودسازماندهی تبدیل شود.
تصور این که در نظام های دیکتاتوری-پلیسی-امنیتی یک حزب یا تشکل سیاسی بتواند توده ها را سازماندهی کند تصور ساده انگارانه ای است. سازماندهی باید به خودسازماندهی تبدیل شود.
آیا وظیفه ای مبرم تر از این در مقابل اپوزیسیون قرار دارد؟
اگر توده ها خودسازماندهی نکنند و اپوزیسیون هم به سازماندهی نپردازد، رژیم را چه نیرویی می خواهد سرنگون کند؟ آیا حلقه گمشده ی مبارزه در طول سی سال گذشته نبود یا کمبود سازماندهی نیست؟ آیا وظیفه ای مبرم تر از این در مقابل اپوزیسیون قرار دارد؟