گفتم و گفت: تسلیم فقر و ناامیدی نشو
ولی این کار نیازمند کار جمعی است. نیازمند این است که آدم ها در مورد مشکلاتشان با هم صحبت کنند. با هم هفکری کنند و دنبال راه حل باشند، یعنی منتظر نشینند. دست به کار بشن.
فقر
خودرهاگری: فرایندی پویا و پایان ناپذیری
وقتی من و شمای ایرانی، در داخل یا خارج، در همین سال 1390، اراده می کنیم که با رهایی از بندهای درون، که ما را ضعیف و ناتوان جلوه می دهد، آغاز گر حرکت درچنین مسیری باشیم و به خودباور داشته باشیم، می توانیم حدس بزنیم که روزی در جایی از این هستی بیکران، وجدان ما شاد و شعور ما مفتخر خواهد بود که در ساختن آن جهان پرشکوه نقشی داشته است.
چگونه ملتی غرق در فساد و اعتیاد و فقر به سوی دمکراسی می رود؟
کسانی که به ارزش های اخلاقی پایبند هستند موفق می شوند کاری کنند که اخلاق اجتماعی در جامعه دوباره زنده شود و افراد را تحت تاثیر خویش قرار دهد.
خودرهاگران: تورم افسار گسیخته در راهست.
وضعیت اقتصادی و اجتماعی درهم آشفته ی کشور می رود که شورش هایی را بر انگیزد. در این شورش ها مردم گرسنه و به فقر کشیده شده برای یک بازی نهایی به میدان می آیند. رژیم طبق معمول سرکوب خواهد کرد. از همین حالا نیروهای فعال و کنشگر جامعه باید خود را آماده سازند. سازماندهی کنند، آموزش ببینند و تدارکات لازم را مهیا سازند تا در آن زمان بتوانند
خودرهاگران: موقعیت آشوب در راهست
میلیون ها ایرانی در حال رفتن به زیر خط فقر یا خط فقر مطلق هستند. وضعیت اقتصادی به زودی یک بحران اجتماعی تمام عیار ایجاد خواهد کرد. باید آماده باشیم.
خودرهاگران: به صورت سازمان یافته و قدرتمند به فاز تهاجمی وارد شویم.
برای آزادی باید بها پرداخت، هیچ ملتی بدون فداکاری از بند ذلت و فقر و استبداد رها نشده است. برای برخورداری از حقوق بشر، آزادی و مردمسالاری باید که خطر بپذیریم و وارد میدان مبارزه شویم. با خرد، متحد و به گونه ای سازمان یافته.
گفتم و گفت: شورش مردم گرسنه در راهست، چه کار کنیم؟
شورش یک حرکت کور و عصبی است. وقتی این گروه ها تشکیل شده باشند وارد عمل می شوند و شورشی ها را به سوی حرکت های بهتر و هدفمندتر هدایت می کنند
خودرهاگران: گرایش مذهبی معلول است یا علت؟
تا زمانی که فقر مادی ادامه دارد نمی توان فقر معنوی فقیر را بر طرف کرد. درک رابطه ی علت و معلولی میان این دو لازم است. هر چند که در ادامه ی کار فقر معنوی سبب تداوم فقر مادی می شود.
خودرهاگران: خود را در قبال آن چه بر مادر همه ی ما، وطن، می رود مسئول بدانند
بزرگترین ضرری که تحمل ما نسبت به رژیم می تواند داشته باشد این است که جمهوری اسلامی کشورمان را به نقطه ای برساند که دیگر آزاد کردن و یا نکردن میهن تاثیری بر آینده ی آن نداشته باشد. تا دیر نشده باید اقدام کرد.