ماشین دیکتاتوری با نبرد می شکند نه با آرزو
ماشین دیکتاتوری با نبرد می شکند نه با آرزو
آرزو
اگر بتوانیم سازماندهی کنیم می توانیم تغییر ایجاد کنیم.
اگر بتوانیم سازماندهی کنیم می توانیم تغییر ایجاد کنیم. اگر سازماندهی نکنیم فقط می توانیم آرزوی تغییر را داشته باشیم. تغییر تابع سازماندهی است، سازماندهی ضرورت تغییر است. پس، سازماندهی کنیم. یعنی شروع به کار جمعی کنیم.
آواز ِ برف در شب ِ یلدا
تا آزادی را آزاد، //
کشورداری ی ایرانی را //
گیتی گردان ِ نگین ِ نگاه ِ هر نگار گردانیم //
تا ایران ِ تو ایران ِ ما، ایران ِ همه، //
به کهکشان ِ شیری، شیر رساند.
خودرهاگران: آزادی لایق شجاعان است نه ترسوها.
تا زمانی که آگاهانه از مشارکت و مسئولیت و کار شانه خالی می کنیم بدانیم که چیزی به اسم دمکراسی را هم نخواهیم دید، حتی اگر آرزوی آن را داریم.
وقتی کسی به ما یادآور می شود که ضمن بردگی و اسارت داریم عمرمان را به سوی پیری و مرگ طی می کنیم، سخت آزرده می شویم و آرزو می کنیم که او اشتباه کرده باشد. اما به طور عمیق خوب می دانیم که او در اشتباه نیست.
وقتی کسی به ما یادآور می شود که ضمن بردگی و اسارت داریم عمرمان را به سوی پیری و مرگ طی می کنیم، سخت آزرده می شویم و آرزو می کنیم که او اشتباه کرده باشد. اما به طور عمیق خوب می دانیم که او […]
خودرهاگران: مبارزه برای کسب آزادی دانش خود را دارد.
آرزوی آزادی باید در قامت سازمان یافته ی خود بروز کند. هر که آزادی می خواهد باید سازماندهی کند. می توان با آرزوی آزادی مرد اما به آن دست نیافت، اگر سازماندهی برای دستیابی به آن نباشد.
خودرهاگران: در عرصه مبارزه فرد را بر اساس عمل او قضاوت کنید.
اما ضعف وافعی در درون ماست، آن جا که به خود باور نداریم، آنجا که به سان یک فرد بالغ مسئولیت هایی را که آگاهیمان در مقابل ما قرار می دهد نمی پذیریم، آن جا که بر منفعت پرستی و مصلحت گرایی خویش غالب نمی شویم، آنجا که حتی سر خود را کلاه می گذاریم و برای انفعال خویش هزار بهانه و توجیه می تراشیم.
خودرهاگران: اقدام به سازماندهی کنیم
می توانیم بنا به دلایل مختلف از کار «خودسازماندهی» طفره رویم و آرزو کنیم که سرانجام مبارزه به پیروزی می رسد. در حالی که محال است. یک نیروی چند هزار نفره ی سازمان یافته قویتر از میلیون ها مردم فاقد هرگونه سازماندهی هستند.