اینک با مشخص شدن نقش تخریب گر این نیرو در جنبش آزادیخواهی و عدالت طلبی مردم ایران، نیروهای کنشگر و جوان به این باقیمانده های بیرون افتاده از نظام پشت کرده اند و راه و مسیر تازه ای را می جویند.
اگر کسی به واسطه ی تلاش دیگری آزاد شد نه استفاده از آن را می شناسد و نه راه نگهداری از آن را. در نتیجه به سرعت آن را از دست می دهد.
تا وقتی آزادیخواهی ما اصالت نداشته باشد آزادی را نخواهیم یافت.
اگر نیروهای مردمی بتوانند از عنصر سازماندهی برخوردار باشند در این صورت قدرت برتر را به دست خواهند آورد. پس، آن چه نیاز داریم تا شرایط را به سود جنبش آزادیخواهی تغییردهیم کار بر روی «سازماندهی» مبارزان ایرانی است
16 آذر امسال نیز فرصتی دوباره است تا دانشگاه، طبیعت غیرقابل گریزش را نشان دهد و کم و بیش نشان خواهد داد اما در این مسیر با موانعی روبروست که در زیر به آن خواهیم پرداخت.
در کار جمعی خارج از کشور به دنبال هم عقیده بودن نباشیم، بلکه هدف تمرین و کسب تجربه در کار جمعی است پیرامون موضوعات ساده و عملی.
تا زمانی که در یک جامعه عده ای از افراد به طور آگاهانه، مصمم و سازمان یافته اقدام به تلاش برای تغییر نکنند هیچ تغییر مثبت و مهمی در آن جامعه روی نخواهد داد. این درس تاریخ است.
یکی از وظایف مهم اپوزیسیون ایجاد یک رسانه مستقل است که باید در اختیار نیروهای مختلف سیاسی باشد و بتواند به عنوان ابزار آگاهی رسانی و آموزشی عمل کند.
کوچکترین سلول بدنه ی سازماندهی اجتماعی یک جمع از شهروندان است است که حداقل از دو نفر شکل گرفته است: جمع دانشجویی، جمع کارگری، جمع دانش آموزی، جمع معلمان و یا جمع بیکاران و حتی یک جمع خانوادگی.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes
