پایان بخشیدن به خشونت با خلع قدرت از خشونت گرایان ممکن است و نه با خلع مقاومت از قربانیان خشونت. خشونت را دولت‌های استبدادی به طور خواسته و ساخته بر جامعه اعمال می‌کنند، وقتی جامعه شروع به مقاومت می‌کند نباید او را با همان ابزاری نقد کرد که خشونت گرایان دولتی را. دولت‌های استبدادی نخستین سپاس گزاران و تشویق کنندگان آنهایی هستند که مقاومتگران در مقابل خویش را خشونت طلب می‌نامند.
نه باید نا امید و افسرده شد و نه باید همرنگ جماعت گردید. روی اصول محکم باشیم و با پایداری و و خلاقیت آن چه را که درست می دانیم به پیش بریم.
منتسکیو می گوید: «برای این که یک رژیم سقوط کند به دو چیز نیاز است: نخست آن که آن رژیم قادر به ادامه ی حیات نباشد و دیگر آن کسی بیاید آن را جایگزین کند.»
می توانیم بازهم دهها سال دیگر به تفسیر و تحلیل و خبر و مناظره و بحث سیاسی و تلاش و سفارش برای اتحاد اپوزیسیون و امثال اینها بپردازیم. اما تا وقتی که اکثریت ایرانی ها راه فرار از مسئولیت را در پیش گرفته اند این کارها به هیچ نتیجه ای نمی رسد. هم زمان با کار سیاسی باید به کار فرهنگی پرداخت و به بازسازی ارزش های اخلاقی فراموش شده میان ایرانیان پرداخت.
ارزش های اخلاقی سلاحی است در مقابل هجوم توحش رژیم اسلامی به انسانیت ما ایرانیان.
انقلاب اخلاقی را آغاز کنیم تا راه ورود آزادی به میهن را باز کنیم.
عقل و اخلاق و سازماندهی همه آن چیزی است که لازم داریم تا نه فقط رژیم جمهوری اسلامی، بلکه استبداد را از ایران ریشه کن کنیم.
وقتی بازار فروش ارزش های اخلاقی داغ می شود هم استبدادگران و هم قربانیان استبداد به خرید و فروش می پردازند.
وقتی من و شمای ایرانی، در داخل یا خارج، در همین سال 1390، اراده می کنیم که با رهایی از بندهای درون، که ما را ضعیف و ناتوان جلوه می دهد، آغاز گر حرکت درچنین مسیری باشیم و به خودباور داشته باشیم، می توانیم حدس بزنیم که روزی در جایی از این هستی بیکران، وجدان ما شاد و شعور ما مفتخر خواهد بود که در ساختن آن جهان پرشکوه نقشی داشته است.
Copyright © 2024 | WordPress Theme by MH Themes
