استبدادی

ظهور «فردیت انسان مدار» در جامعه ی ایرانی تولد آزادی خواهی نهادینه است، آغاز بسترسازی برای مشارکت فعال و سازمان یافته در امر عمومی است، زمینه ساز ظهور قدرت اجتماعی و شکل گیری جامعه ی مدنی است. استقرار انسان مداری در دالان های ذهن فردی و رفتارجمعی ایرانیان گشایشی است به دریچه ی فهم دیگری، احترام متقابل، رعایت حریم شخصی سایرین و احترام به قانون.

فرهنگ استبدادی فرقه گرایان به خاطر جوهر و جهان بینی انحصار طلبی اش نه می تواند و نه تمایلی دارد، که از روش جمع گرایی و تشکل یافته ی دمکراتیک در برخورد با معضلات سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی استفاده نماید و نیروهای اجتماعی پراکنده را در این راستا گرد هم بیاورد تا با کار آگاهانه جمعی و تشکل یافته، یک قدرت اجتماعی را بنا نماید.

قدرتی است که از مجموع توان نهادهای سازمان یافته ی شهروندی به وجود می آید و از حقوق مردم دفاع می کند.

دستیابی به جامعه ی انسانی:

1- باور به انسان مداری 2- خودسازماندهی اجتماعی