نبود مدیریت حرفهای و عقلانی مسئولان دولتی در زمینه آب سبب شده است که ایران در میان ۱۳۲کشور از حیث «شاخص عملکرد زیست محیطی» در مقام ۱۳۰ قرار گرفته باشد. خشک شدن دریاچه ارومیه، رودخانههای متعدد مانند زایندهرود و هیرمند و حتی کارون پرآب و نیز نابودی تالابهای کشور مانند تالاب گاوخونی و به خطر افتادن تالاب انزلی، برخی از ضایعاتی هستند که این سوءمدیریت به کشور وارد کرده است. برخی از این خسارات غیر قابل بازگشت و همیشگی هستند. سد سازیهای غیر اصولی، تیر خلاصی بودهاند بر محیط زیست حاکم بر فلات ایران.