فرهنگ

ماببايد دست ها بر هم دهيم
دين تازي را به آنان وادهيم

ظهور «فردیت انسان مدار» در جامعه ی ایرانی تولد آزادی خواهی نهادینه است، آغاز بسترسازی برای مشارکت فعال و سازمان یافته در امر عمومی است، زمینه ساز ظهور قدرت اجتماعی و شکل گیری جامعه ی مدنی است. استقرار انسان مداری در دالان های ذهن فردی و رفتارجمعی ایرانیان گشایشی است به دریچه ی فهم دیگری، احترام متقابل، رعایت حریم شخصی سایرین و احترام به قانون.

فرهنگ استبدادی فرقه گرایان به خاطر جوهر و جهان بینی انحصار طلبی اش نه می تواند و نه تمایلی دارد، که از روش جمع گرایی و تشکل یافته ی دمکراتیک در برخورد با معضلات سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی استفاده نماید و نیروهای اجتماعی پراکنده را در این راستا گرد هم بیاورد تا با کار آگاهانه جمعی و تشکل یافته، یک قدرت اجتماعی را بنا نماید.

مشکل در تمرکز قدرت در دست غيرکُرد و غيرآذری نيست، مشکل در تمرکز قدرت در دست حکومت است، هر حکومتی. راهکار در جدا شدن کُرد و آذری از مجموعه‌ی ايران نيست، در اين است که قدرت اجتماعی در جای‌جای ايران شکل گيرد. نياز به اين است که شهروند ايرانی، آذری و خراسانی و خوزستانی و بلوچ و کُرد و غيره در سرنوشت اجتماعی خويش و نه در جست‌وجوی تعيين تکليف قومی خويش فعال شوند.

دستیابی به جامعه ی انسانی:

1- باور به انسان مداری 2- خودسازماندهی اجتماعی