خودرهاگران: آزاد زیست کنید حتی اگر کوتاه و سخت، برده نمانید حتی اگر طولانی و راحت.

admin — Tue, 03 Jan 2012 05:30:26 +0000

آزاد زیست کنید حتی اگر کوتاه و سخت، برده نمانید حتی اگر طولانی و راحت.
وقتی برده سالاری حاکم است زندگی عادی چیزی جز پنهان کردن تحقیر زنجیر و شلاق نیست.
مبارزها و مسئولیت پذیران کابوس استبدادگران و ترسوها و مسئولیت گریزان بردگان مطلوب آنها هستند.
وقتی بازار فروش ارزش های اخلاقی داغ می شود هم استبدادگران و هم قربانیان استبداد به خرید و فروش می پردازند.
آزادیخواهان می جنگند و آزادی را به دست می آورند و ترسوها منتظر می نشینند تا از دستآورد کار آزادیخواهان بهره ببرند.
نادانی زشت است اما زشتی خود را به نادانی زدن قابل وصف نیست.
دیر یا زود تاریخ و نسل های آینده به قضاوت آن چه کرده ایم خواهد نشست و همه پرده های خودفریبی فرو خواهد افتاد. تنها کسانی که با خود روراست بوده اند مورد شماتت و سرزنش قرار نخواهند گرفت.
کلاه گذاشتن سر خود برای فرار از مسئولیت مبارزه از ما یک کودک نابالغ با چند ده سال سن می سازد.
انتخاب بین انفعال و کنش، گزیدن بین بردگی و آزادگی است.
عقل و اخلاق و سازماندهی همه آن چیزی است که لازم داریم تا نه فقط رژیم جمهوری اسلامی، بلکه استبداد را از ایران ریشه کن کنیم.

تاریخ ما حکایت از قربانی شدن ارزش ها در پای تعارفات دارد. تعارف را کنار بگذاریم. نخست نسبت به خود وبعد نسبت به دیگران.

admin — Tue, 03 Jan 2012 03:49:34 +0000

تاریخ ما حکایت از قربانی شدن ارزش ها در پای تعارفات دارد. تعارف را کنار بگذاریم. نخست نسبت به خود وبعد نسبت به دیگران.

شورش مردم خاورمیانه: دست آوردها و ا نحرافات درون جنبش

admin — Mon, 26 Sep 2011 17:47:01 +0000

شورش مردم خاورمیانه: دست آوردها و ا نحرافات درون جنبش

حسن ماسالی

قریب یکسا ل است که مردم اکثر کشورهای شمال افریقا و در خاورمیانه ( تونس – مصر- مراکش- الجزایر – لیبی – سوریه- اردن- یمن – بحرین) علیه دیکتاتورهای ” موروثی” و حکومت های فاسد کشورشان قیام کرده اند.

دلایل شورش مردم عبارتند از : فقر و بیکاری مردم ، دیکتاتوری های سلطنتی و ” جمهوری های موروثی خانوادگی و قبیله ای”، گسترش تبعیض در ابعاد مختلف اجتماعی ؛ فساد مالی صاحبان قدرت و در دستگاه اداری- سیاسی کشور.

در برخی از این کشورها نظام سلطنتی با ساختار عقب مانده قبیله ای حاکم هستند که سالها است قدرت مالی- سیاسی- نظامی را در اختیار خود دارند. در برخی دیگر از این کشورها، ساختار حکومت به ظاهر ” جمهوری – پارلمانی ” است ، اما نه تنها”رئیس جمهور مادام العمر”(داشتند) دارند ، بلکه فرزندان آنها نیزبدون چون و چرا” وارث” ریاست جمهوری تلقی میگرد ید ند.

” انتخابات مجلس” در این کشورها یک امر ” فرمایشی” بود که با فرهنگ چاپلوسی ، نوکر منشی ، و فرصت طلبی باجرا در می آوردند تا دیکتاتوری ها را ” تزئین” کنند.

باید یاد آور شد که مناسبات فرهنگی- قومی – دینی و زبان مشترک موجب شده بودند که بسیاری از تهیدستان و از جمله کارشناسان این کشورها، برای کاریابی به کشورهای مختلف عربی مهاجرت کنند. این ” درآمیختگی” موجب شد ند که بروز هر ” حادثه سیاسی یا شورش در یک کشور” ، اثرات مثبت یا منفی آن ، به سایر کشورها و جوامع عربی نیز انتقال یابد و اثر بگذارد.

نکته دیگر، استفاده مردم ، خصوصاً جوانان از تکنو لوژی مدرن خبررسانی ( تلفن- ایمیل- اینترنت- فیس بوک – رادیو- تلویزیون ) میباشد که نقش مهمی در انتقال اخبار و ایجاد همبستگی و تداوم بخشیدن ” شورش ها” داشتند.

اما، ببینیم که کمبودها و ضعف های نیروهای سیاسی این کشورها کدامند و چه نیروهائی دارند از این ضعف ها و کمبودها بهره میبرند؟

بسهم خودم حوادث این کشورها را باتوجه به تجربیاتی که خودمان در ایران پشت سر گذرانده بودیم، دنبال میکردم و کنجکاو بودم که درباره کیفیت سیاسی، درایت رهبران جنبش، کیفیت و قدرت سازمان یافتگی نیروهای مختلف شرکت کننده در جنبش ، و همچنین درباره ” دخالت علنی و پنهان قدرت های خارجی”، بیشتر آگاه شوم.

خوشبختانه، استفاده از ” تکنو لوژی جدید خبر رسا نی” ، کسب اطلاعات را آسان کرده بود. مثلا از یکطرف خبر دریافت میکردیم که اقشار مختلف مردم در ” میدان آزادی” قاهره علیه حکومت، تظاهرات گسترده ای برپا کرده اند و پلیس بیرحمانه مشغول سرکوب مردم میباشد…، از طرف دیگر، از طریق رسانه ها باخبر می شدیم که ” وزیر دفاع آمریکا و وزیر دفاع مصر درباره نا امنی های آن کشور، ملاقات کرده اند”!!!

نهایتاً ، ” زد وبند پشت پرده دولت آمریکا و سران ارتش مصر ، موجب شد که ارتش مصر ” نقش بیطرفانه ای” ایفا کند و با اتخاذ چنین تدابیری ،” مردم شورشگر” نیز بدون آگاهی از مقاصد دراز مدت ارتش، از نقش ” بیطرفا نه ” ارتش در صحنه سیاسی “استقبال ” کردند.

آقای حسنی مبارک که سالها ” نوکرمنشانه” در خدمت سیاست های آمریکا فعالیت میکرد، ” قربانی” شد تا از یکطرف “رضایت مردم شورشگر” را جلب کنند، و از طرف دیگر ، منافع آمریکا از طریق همان ارتش که سابقاً حامی حسنی مبارک بود، حفظ شود.

باین ترتیب ، یک دیکتاتور که نوکر آمریکا و دزد و فاسد بود، از قدرت ساقط شد .و حسنی مبارک که تا چند ماه قبل از شورش مردم، ” دوست صمیمی ” کشورهای آمریکا و اروپا محسوب می شد، در رسانه های این کشورها اعلام گردید که میلیادها دلار ، دزدیده است و در کشورهای مختلف اروپا و آمریکا بحساب خود و خانواده اش ریخته است . اما هیچکس این سئوال را مطرح نکرد که چرا دولت ها و رسانه های این کشورها، تا قبل از شورش مردم ” افشا گری ” نمیکردند؟

بالاخره بطرز رقت انگیزی حسنی مبارک را بمحاکمه کشید ند، اما ” تغییر اساسی ” در مناسبات سیاسی – اقتصادی – اجتماعی مصر صورت نگرفت؛ و حتی ” جمعیت اخوان المسلین ” که از همه سازمان یافته تر بود، نفوذ بیشتری در جامعه مصر پیدا کرد.

در لیبی ، شرایط فرق میکرد؛ آقای معمر قذافی که یک “ناسیونالیست ” طرفدار عبدالناصر بود، پس از کودتا ، یک کشور ویرانه و نیمه مستعمره را از ” ملک ادریس ” تحویل گرفت. در سالهای اولیه حکومتش ، با انگیزه های ناسیونالیستی ، و امکاناتی که از نظر منابع نفت و گاز در اختیار گرفته بود، طرح های آبادانی بیشماری را باجرا در آورد. ” حلبی آباد” و “حصیر آباد”های دوران ملک ادریس را ویران کرد و اعلام نمود که ” هر لیبیائی باید صاحب منزل ” شود ؛ و هر لیبیائی حق دارد که ” بطور مجانی ، تا هنگام فارغ التحصیل شدن از دانشگاه، بطور رایگان تحصیل کند”.

سپس با انگیره های ” ناسیونالیستی” و با استفاده از تضاد بین شوروی و دول غرب، کوشش کرد که به جنبش های آزادیبخش افریقا یاری رساند؛ بطوری که گروه ” ماندلا” برای مبارزه علیه حکومت نژاد پرست آفریقای جنوبی , کمک های شایان توجهی از قذافی دریافت کرد و در لیبی ” پایگاه برای تعلیمات نظامی ” ایجاد کرده بودند.

البته آقای قذافی دچار ” خود فریفتگی ” شده بود و فراموش کرده بود که پس فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، شرایط بین المللی تغییر کرده است و نمیتواند مثل گذشته ” بلند پروازی” کند.

در ضمن ضروری است که بدانیم چرا عناصری مثل مبارک ، قذافی ، اسد و دیگران در کشورهای آفریقا ، آمریکای لاتین و در بخش بزرگی از آسیا ، خیلی سریع بطرف دیکتاتوری فردی، فساد مالی و اداری ، و انحطاط فرهنگی و سیاسی سوق داده میشوند. چرا؟

دلایل مختلفی را میتوان نام برد:

در اکثر این کشورها ، نیروهای سیاسی – اجتماعی ، خصلت ” قبیله ای و عشایری” و یا ” فرقه ای ” دارند و قادر نیستند ، نقش سازنده ای در مسیر دمکراسی خواهی ایفا کنند . ساختار عقب مانده اقتصادی و اجتماعی این کشور، موجب میشوند که ” احزاب مدرن اجتماعی” نیز وجود نداشته باشند و ” فرهنگ دمکراسی خواهی ” نیز رشد نمیکند. در نتیجه، اقشار فرهیخته جامعه ” ناتوان ” هستند و قادر نیستند که نقش سازنده ای در ” توازن قوا” دربرابر دیکتاتوری ، و مناسبات قبیله ای و موروثی ، ایفا کنند.

کشورهای قدرتمند آمریکا و اروپا نیز از مناسبات ناهنجار نیروهای اجتماعی و سیاسی این کشورها استفاده میکنند ، و برحسب خصائل حکمرانان و شرایط اقتصادی – سیاسی – اجتماعی این کشور ها، کوشش میکنند که نفوذ خود را گسترش دهند.

رویدادهای های اخیر خاورمیانه، میتوانند از چند لحاظ درس عبرتی برای ما ایرانیان آزاد اندیش ، سکولار و برابری طلب باشد:

نا رضایتی مردم هرچند عمیق باشند، و اعتراضات خیابانی مردم هرچند گسترده باشند، اگر سازمانهای سیاسی که جنبش مردم را هدایت میکنند ، فاقد اهداف و برنامه سیاسی مدون باشند ، یا درمورد انتخاب راهکارهای مبارزاتی و انتخاب ” متحدین سیاسی خود” در توهم باشند ؛ واز سازمان یافتگی هدفمند و قدرتمند، از رهبری دستجمعی کاردان، برخوردار نباشند، باوجود تلفات و خسارات انسانی ، به نتایج مطلوبی نخواهند رسید.

همچنین، اگر نیروهای سیاسی و اجتماعی مبارز یک جامعه ، قادر نباشند ضعف ها و کمبودهای تشکیلاتی – سیاسی- و مبارزاتی خود را برطرف کنند و بخواهند با ” دخالت نظا می” قدرتهای بزرگ جهان ، به دمکراسی ، رفاه و تکامل اجتماعی ، دست یابند، خیانتکاران ابله ای بیش نیستند. با اتخاذ چنین سیاست و راهکارهائی ، هیچ تفا وتی با حکومت ها و ودیکتاتورهای فاسد و نوکر منش ، نخواهند داشت.

اسف انگیز است که مردم مصر با دادن این همه تلفات و تحمل سختی ها، دوباره همان باندهای قدرت ، سرنوشت مردم را بدست بگیرند .

در مورد لیبی ، فاجعه عمیقتر است ، بطور یکه حتی روزنامه ” نیویورک تایمز” در شماره پانزده سپتامبر 2011 خود می نویسد که ( نقل بمعنی): یک گروه اسلامیست که سازمان یافته تر از دیگران است قدرت را بدست خواهد گرفت. همچنین عکس یک افسر ارتش لیبیائی بنام “عبد الحکیم بالحاج” را که از ” رهبران شورش در لیبی ” میباشد ، چاپ کرده که با

” القاعده” ارتباط دارد؛ اما در حال حاضر انگلستان و فرانسه حاضرند با او همکاری کنند!!!

بسیاری از رهبران ” شورای انتقال قدرت سیاسی ” در لیبی ، افراد مرتجعی هستند که حاضرند بخاطر” کسب قدرت سیاسی” کشورشان ویران شود و منابع نفت و گاز را نیز تقد یم فرانسه و انگلستان کنند.

در اثر دخالت نظامی اروپا و آمریکا – بطور اخص ، فرانسه و انگلستان- کشور لیبی بطور کلی ویران شده است.

باین ترتیب، حکومت آینده لیبی ” نوکر بی چون و چرای ” فرانسه و انگلستان خواهد بود و تمام منابع نفت و گازلیبی در اختیار کشورهای تجاوزگر خواهد بود،و در آینده شاهد آن خواهیم بود که همین متجاوزین ، شرکتهای غارتگر خود را باین کشور اعزام دارند تا با غارت منابع مالی لیبی ، با صطلاح ویرانی های کشور را” تعمیر کنند و از نو بسازند” ؛ همان کاری که آقای “چنی” بعنوان معاون جورج بوش ، پس از حمله به عراق کرد!!!

چقدر غم انگیز است که برخی محافل ایرانی ، بدون دور اندیشی سیا سی ، درباره دخالت نظامی اروپا و آمریکا د راین کشورها ، ابراز شادی میکنند.

حوادث اخیر خاورمیانه بما می آموزد که اگر درایت آنرا نداریم که مشکلات خودمان را با اراده مردم و با ایجاد همبستگی و سازمان یافتگی نیروهای سکولار – دمکرات – برابری طلب ، حل کنیم، بهتر است در امور سیاسی و سرنوشت مردم ایران دخالت نکنیم و در فاجعه ای نظیر لیبی ، شرکت نکنیم.

قربانی – خودرهاگران

خودرهاگران: آزاد زیست کنید حتی اگر کوتاه و سخت، برده نمانید حتی اگر طولانی و راحت.

تاریخ ما حکایت از قربانی شدن ارزش ها در پای تعارفات دارد. تعارف را کنار بگذاریم. نخست نسبت به خود وبعد نسبت به دیگران.

شورش مردم خاورمیانه: دست آوردها و ا نحرافات درون جنبش