مذهب

پس در اين ميان آن چه می ماند آن مکتب فکريی است که بتواند با قدرت و اعتماد پا به ميدان گذاشته و همه ی انسان ها را دعوت کند که حول يک مخرج مشترک تعميم پذير و جهان شمول گردهم آيند و به خودرهايی از شرايط نابودساز کنونی بپردازند. اين مکتب «انسان مداری» است. مکتبی مبتنی بر يک بينش، که ارج و مقام انسان است و يک روش، که ارج گذاری به مقام انسان است.

دستیابی به جامعه ی انسانی:

1- باور به انسان مداری 2- خودسازماندهی اجتماعی