نخبگان

تا موقعی که قدرت سیاسی در ایران در مقابل خود وزنه‌ مستحکم و سنگینی نبیند، دلیلی برای تلاش در مدیریت غیرخودکامه و دمکراتیک به معنای واقعی کلمه را نمی‌‌یابد؛ لذا فیلش یاد هندوستان می‌کند و به بازتولید همان استبدادگری‌های ریز و درشت می‌پردازد. تنها در سایه‌ یک برخورد عملی و سازمان یافته از جانب نیروهای اجتماعی است که حاکمیت‌ها شروع به محاسبه‌ دو یا سه‌باره در باره‌ی نتایج تصمیمات خود می‌کنند. ضدقدرت اجتماعی تضمین کننده‌ی سلامت قدرت سیاسی است.