سازماندهی دانشجویی
یک تیم دانشجویی چند دانشجو هستند که با یکدیگر در تماس بوده و برای کار مشترک همفکری، تصمیم گیری و برنامه ریزی می کنند.
Search Results for سازماندهی دانشجویی
خودسازماندهی مبارزات دانشجویی
وجود یک شبکه ی ارتباطاتی میان دانشجویان فعال دانشگاه ها سبب می شود که بتوانند در جریان فعالیت های یکدیگر قرار گرفته و در صورت ضرورت به صورت هماهنگ و یا حتی همزمان اقدام کنند
ضعف سازماندهی و نبود رهبری در جنبش سبز – کورش عرفانی
تجربهی جنبش سبز بر کسی پوشیده نیست که دو نیاز مبرم هستند که آیندهی آن حرکت را تعیین خواهند کرد: توان سازماندهی معترضین و وجود خط و تشکل رهبری کنندهی جنبش. زمان اندیشیدن جدی به این دو کمبود است.
خودرهاگران: روش درست ایجاد تیم های دانشجویی برای ساختن شبکه ها.
یک تیم دانشجویی جلساتی را به طور غیر علنی و با رعایت نکات امنیتی برگزار می کند. در هر جلسه ای به موضوع تحلیل اوضاع، برداشت از ضروریات مبارزه، پیشنهاد و ابتکارات، تصمیم گیری در باره ی یک طرح کاری مشخص، برنامه ریزی برای اجرا و در نهایت تقسیم کار برای اجرا صحبت و تبادل نظر به عمل می آبد.
خودرهاگران: سازماندهی در سطح دانشگاه و سازماندهی بین دانشگاه ها
کمیته دانشجویی سازمان خودرهاگران چندی پیش طرحی را پیشنهاد کرد به نام «شبکه سراسری دانشجویان ایران» (شسدا). بر اساس این طرح دانشجویان فعال و سازمان یافته دانشگاه های مختلف سعی می کنند با استفاده از فضای مجازی ارتباط میان خویش را برقرار کنند و در صورت لزوم از این شبکه برای سازماندهی و برنامه ریزی حرکت های هماهنگ و سراسری استفاده کنند.
خودرهاگران: سازماندهی اجتماعی در مبارزه از پایین ترین سطوح آغاز می شود
کوچکترین سلول بدنه ی سازماندهی اجتماعی یک جمع از شهروندان است است که حداقل از دو نفر شکل گرفته است: جمع دانشجویی، جمع کارگری، جمع دانش آموزی، جمع معلمان و یا جمع بیکاران و حتی یک جمع خانوادگی.
خودرهاگران: «سازماندهی» یک انتخاب نیست، اجباری است براساس ضرورت های مبارزه
اگر می خواهیم در شرایطی که رژیم به سوی چندپارگی و درگیری های درونی خود پیش می رود به قدرتی سرنوشت سازی دست پیدا کنیم، راه آن مشخص است: همکاری با یکدیگر، نزدیک شدن به هم و افزایش همیاری از طریق «خودسازماندهی مردمی» در دانشگاه ها، ادارات، کارخانه ها، محلات، مدارس و غیره.
18 تیر، نگاهی دوباره به نیازهای جنبش دانشجویی
مبارزات دانشجویی نیازمند آن است که از حالت تکراری و کمابیش قابل سرکوب خود بیرون آید. این مبارزات در نهایت باید با بازنگری در ضعف های گذشته ی خویش بتواند موفقیت های نسبی و بعد مهمتری را به دست آورد.
گفتم و گفت: سه شنبه های اعتراضی بدون سازماندهی چه می تواند بکند؟
اما نیاز به سازماندهی است تا وقتی مردم به خیابان ها می آیند از آن نتیجه بگیرند. یعنی بتوانند یک کار مهم را صورت بخشند. این طور نباشد که به خیابان ها بیایند قدری مجروح و دستگیر شده بدهند و بروند خانه. باید با نیروهای رژیم مقابله کرد و برای این مقابله باید سازمان یافته باشند