سازمان سیاسی و فرهنگی خودرهاگران

ضعف سازماندهی و نبود رهبری در جنبش سبز – کورش عرفانی

تجربه‌ی جنبش سبز بر کسی پوشیده نیست که دو نیاز مبرم هستند که آینده‌ی آن حرکت را تعیین خواهند کرد: توان سازماندهی معترضین و وجود خط و تشکل رهبری کننده‌ی جنبش. زمان اندیشیدن جدی به این دو کمبود است.

بیانیه ی سازمان خودرهاگران به مناسبت چهارمین سالروز تاسیس سازمان

شاید بزرگترین دستآورد کار سازمان خودرهاگران در چهار سال گذشته تلاش برای قرار دادن انسان و ارزش جان و حرمت در بطن گفتمان سیاسی بخش های فعال و کنشگر ایرانی در داخل و خارج از کشور بوده است. می بینیم که در سایه ی تلاش های پی گیری تشکل هایی مانند خودرهاگران بحث انسان مداری و جایگاه ارزشمند جان و کرامت انسانی به گفتمان سیاسی و روشنفکری ایران راه یافت و در آن مستقر شد.

تحلیل سازمان خودرهاگران از نتیجه ی انتخابات ریاست جمهوری رژیم

در مجموع باید گفت که نه «حسن روحانی» و نه هیچ کس دیگری امکان رفتن به سوی یک بن بست گشایی محدود را در آینده ی نزدیک نخواهد داشت. نظام جمهوری اسلامی خود و کشور را در وضعیتی قرار داده است که یا باید تغییری بنیادین را پیش بینی کند و یا آماده ی چالش های برانداز باشد. از آن جا که رژیم قبلا نیز نشان داده است که امکان خودتغییردهی را ندارد، باید احتمال داد که آن چه ممکن خواهد بود همانا پافشاری بر فعالیت هایی است که بن بست را پدید آورده است.

شورش ها در راهند. آنها را دریابیم.

باید از همین حالا با بهره مند شدن از خلاقیت و توانایی یکدیگر زمینه های یک سازماندهی و خود سازماندهی را درمیان اقشار متفاوت مردم بوجود بیاورند. باجمع های چند نفره از هرفرصتی که پیش می آید اعتراضات صنفی مردم را دامن بزنند. پایه یک قدرت سازمان یافته اجتماعی را می توان با این جمع های کوچک بوجود آورد. بدیهی ست که هر نیرو، سازمان یا شخصیت سیاسی که بتواند این قدرت اجتماعی را سازماندهی نماید، می تواند قدرت سیاسی را نیز در دست بگیرد.

پیروزی اوباما: تداوم در داخل، تغییر در صحنه جهانی

اگر اوباما امروز پیروزی خود را جشن می‌گیرد، شاید به دلیل آن است که به حضور نظامی این کشور درعراق پایان داده و سیاست‌هایش در حال ایجاد فرصت برای اقتصاد آمریکا هستند؛ اقتصاد بیماری که باکاهش بار مالی شدید حضور در عراق و افغانستان در حال بازسازی آرام خویش است. جنگ با ایران با سرنوشتی نامشخص و نامعین می‌تواند آمریکای اوباما را به سوی گردابی ببرد که در کنار آن، جنگ‌های ویرانگر عراق و افغانستان تنها گودالی کوچک به نظر برسند. آیا اوباما آماده است که در چهارسال دوم خویش به قماری چنین بزرگ دست بزند و با جان میلیون‌ها ایرانی و هزاران سرباز آمریکایی بازی کند؟

اقتصاد شورش برانگیز ایران

طبقه‌ی متوسط و کارگران آماده‌‌اند‌ که نخستین شکل‌های صنفی اعتراضی را آغاز کنند و هر حادثه‌ای می‌تواند خیزش‌هایی را برانگیزد که لایه محروم را نیز به صحنه بکشاند. به این ترتیب به نظر می‌رسد جامعه ایران به سوی نوعی انباشت نارضایتی می‌رود که اگر به سرعت به آن پرداخته نشود، می‌تواند به سمت نوعی کنشگرایی کم یا بیش رادیکال پیش رود.
آری، اقتصاد ایران امروز نه فقط ورشکسته، بلکه شورش‌زا نیز شده است.

شورش ها در راهست آماده شوید: آموزش ببینید. یک جمع کوچک چند نفره بسازید.

آماده ی عمل باشید. (هر زمان و هر مکان)

گذر از انقلاب اسیدهای معده به دمکراسی

شناخت نظری شورش ها، بررسی نمونه های تاریخی موجود، بیرون کشیدن راهکارها، آموزش دادن راهکارها و در بین آنها، آموزش خودسازماندهی اجتماعی به لایه هایی که توان جذب این آموزش و اجرای آنها را دارند: شاید یک درصد از جمعیت کنونی جامعه. تمرکز نظری و عملی روی تبدیل شورش به جنبش سبب می شود که اپوزیسیون بتواند از وقت و امکانات و دانش خود در مسیری استفاده کند که قابلیت عملی وقوع دارد.

بررسی روش های مدیریت شورش های اجتماعی – قسمت ۲

سرنوشت شورش ها و جنبش ها سر خیابانها تعیین می شود و نه در بحث های طولانی و نه در کلی گویی کردن ها. می توان ده سال دیگر را در فیس بوک و تویتر به هدر داد ولی به این وسیله نمی توان جمهوری اسلامی را از اریکه ی قدرت به پایین کشید.

شورش را می توان به جنبش تبدیل ساخت و با آن رژیم را پایین کشید

برای موفقیت یک شورش هیچ چیز بالاتر و مهم تر و حساس تر از سازماندهی وجود ندارد. فن سازماندهی را بیاموزیم.