اختلاف میان باند ولی فقیه و مافیای احمدی نژاد فقط شروع شده است. این دعوا جدی است. نه به دلیل آن که این دو در مورد غارت و جنایت با هم اختلافی داشته باشند بلکه به این دلیل که می خواهند هدایت و سرپرستی غارت و جنایت را در دست خود داشته باشند. توهمی نداشته باشیم. این دو با هم مشکل ارزشی ندارند، مشکل کارکردی دارند. به عبارت دیگر هر دو می خواهند در روند های آینده که کشور با شرایط دشواری روبرو می شود دست بالا را داشته باشند تا به گونه ای اوضاع را به نفع خود بچرخانند.
اما مگر قرار است در آینده چه روی دهد؟ نخست اثرگذاری تحریم هاست که اقتصاد ایران را به طور تدریجی از کار می اندازد. برای برون رفت از بن بست تحریم ها باید راهکارهایی یافت که اجازه ی ورود سرمایه به ایران را بدهد. یک دست شدن قدرت از جمله ی آنهاست. یک قدرت همگون می تواند به جهان نشان دهد که قابل مذاکره و اعتماد است. اما چه کسانی می خواهند این نقش را ایفاء کنند؟ هر طرف که بتواند پای میز مذاکره با غرب بنشیند و توافق آنها را جلب کند برنده ی اصلی بازی در آینده ی نظام خواهد بود. جناح خامنه ای با آگاهی بر این موضوع نمی خواهد اجازه دهد که باند احمدی نژاد این نقش را بر عهده داشته باشد. زیرا در این صورت نقش روحانیت سنتی و بازاری ها در ایران به حداقل خواهد رسید. بنابراین این دو هجوم مرحله بندی شده ای را به باند احمدی نژاد آغاز کرده اند که بی شک در مراحل نخستین خود است و می تواند تا مرز برکناری وی از ریاست جمهوری و بازداشت گسترده ی نزدیکان وی پیش رود.
آیا باند احمدی نژاد در این باره منفعل خواهد بود؟
این باند متشکل از پاسدارانی است که در طول سالهای گذشته به نحو گسترده ای به اقتصاد ایران وارد شده اند و ثروت های نجومی به هم زده اند. این ها به آسانی صحنه را ترک نخواهند کرد. این جا دیگر بحث اعتقاد و ایدئولوژی نیست. بحث دلار و ثروت و رفاه است. به همین دلیل این باند بسیار بی رحم خواهد بود و برخوردی سخت با روحانیت سنتی و بازاری ها خواهد داشت.
جنگ قدرت برای ثروت است و تصاحب ثروت در حالی که منابع آن رو به کاهش می باشد بسیار دشوار گشته است. به همین دلیل نیز باید دید که از چه مرحله ای دو طرف به سوی هم هجوم فیزیکی را آغاز می کنند. این هجوم در راهست فقط بحث زمانست. در این میان اما باید از نیروهای مخالف رژیم پرسید برای آن زمان تا چه حد آمادگی کسب کرده اند.