انسان خدايي

يا با چُماق تكفير هم آتش جهنّم
ترسانَد اين بشر را ؛ تا سوي خود كشانديا شان نيم مردم بدهد نزول و آندم
زهر دوگانگي را بر مردمان چَشاند

ويروس هايلِ دين زايل كند خِرَد را
زهرِ خُرافه را بر جانِ بشر دَوانَد

اهريمن است آنكاو دارد همين خصايل
هركاو خِرَد بدارد آنرا زخود براند

عاقل گريزد از هرنابخردي كه هردم
مي خواند آن كتابش هم معني اش نداند

كاوه بداند هركس ؛ انسان خداي او شد
اسب خرد زچرخ گردون همي جهاند

—————————
سروده‌ای از: کاوه آهنگران