ثروتی انباشته نمی شود مگر از حلقوم عده ای غارت شده بیرون کشیده شده باشد
جامعه ای که فاقد توزیع عادلانه ثروت هاست به طور ذاتی ضد انسانی است
عدالت اجتماعی یک انتخاب ایدئولوژیک نیست، یک ضرورت انسانی است
در جامعه ای که عدالت اجتماعی نیست، آزادی برای غارتگران در غارتگری معنا می شود و برای غارت شدگان میان غارت شدن یا مردن
جامعه ی ایده آل آن است که میان سه ضلع مثلث آزادی، عدالت اجتماعی و حاکمیت مردم بر مردم هیچ یک را بر دیگری ترجیح ندهند
آزادی بدون عدالت اجتماعی ناممکن است، عدالت اجتماعی بدون آزادی امکان پذیر نیست و هر دو بدون مردم سالاری قابل حفظ نیستند
