سروده ای از کاوه آهنگران
(هنرمند واقعی)
هرکه صاحب هنرافتاد که یکتا نشود
ورکه شد ” جیره خور ُوآدم رسوانشود
ورکه بادشمن ملّت بشودهم آوا
بی گمان دردل ملت که دگر جانشود
گرهنرمند شود شهره آفاق ولی
چون زچشم وُ نظرافتاد دگر پانشود
پهلوان یاکه هنرمند که با مردم شد
هیچگه مرتکب حرکت بیجا نشود
پهلوانان زیادی بُده دراین کشور
لیک یک تَن ولی ُوتختی والانشود
پوریای ولی وتختی نیکو کردار
دربزرگی ّ وَمنِش صاحب ِهمتا نشود
آنچنان قفل زده مهرهمانها بردِل
که به ترفند وکلیدی دگراو وانشود
شجریها که بُوَد ُشهره به موسیقی ِما
شده استاد ” بدان پايه که حاشا نشود
هرهنردوست که بشنید صدایش بی شک
نشده ” کازهنرش واله وشیدا نشود
لیک والا هنرش خصلت آزادگی است
این چنین فضل ” زهرکس که هویدا نشود
بُرده آزادگی اش تحت شعاع آن هنرش
سَروِ آزاده بباشد کمرش تا نشود!!!
افتخاری …..
افتخاری تودرآغوش بکََش معبودت
این شب تیره برایت شبِ یلدا نشود
هرکه آواز بخوانَدنشود باهنران
هنرآنست که دریوزه ورسوانشود
صوت زیبای خودت را بزدی چوب حراج
درقبال عملی پوچ که بایا نشود !!
آستانبوسی وتمجید زَروزور وُ دگر
کاسه لیسی وُ زبونی که هُنَرها نشود
مهر گوید به تو وُ جمله هنرپیشه نَما
هرزگی ها وهُنَر جمع به یک جا نشود!!!