ماه: دسامبر 2011

وظیفه ی شرکت در یک مبارزه را در درجه ی نخست یک وظیفه ی شخصی بدانیم که به واسطه ی داشتن آگاهی و شرافت برای ما ایجاد شده است. وقتی به طور فردی به آن جواب دادیم پاسخ جمعی خواهیم گرفت.

به دنبال آن نباشیم که همه به صحنه بیایند تا ما هم بیاییم، ما به صحنه بیاییم و به دنبال کسان دیگری خواهند آمد. مبارزه، کار همگان نیست. کار انسان های با وجدان و آگاه است.

این گونه نپنداریم که باید اتفاق مهمی بیافتد تا ما وارد صحنه ی مبارزاتی شویم. بدانید که تا زمانی که من و شما در صحنه نباشیم اتفاق مهمی نخواهد افتاد.

 وقتی توانستیم تکلیف خود را با مبارزه و مسئولیت های آن روشن کنیم می توانیم در مورد نقش دیگران اظهار نظر کنیم.

تا زمانی که پایمان روی اخلاق و ارزش جان و کرامت انسان محکم نباشد، یا رژیم جمهوری اسلامی را تحمل می کنیم و یا رژیمی مشابه را جایگزین آن می کنیم.

اگر در کارخانه کار می کنید با چند نفر کارگر، یک جمع کارگری تشکیل داده و سایر دوستان را آگاه و باهم کار جمعی کنید.